Also part of the job is the overwhelming affection that is showered on us…

Nomadic girls from our hostel sees Mittal Patel as their
protector

“Arre, why tie Rakhi to me??”

My girls arrived into the office with Vermillion/Kumkum, chocolates and rakhi and I couldn’t stop myself from asking this question.

Since I like Melody chocolates, they ensured they bring heaps of that too…

Nomadic girl from VSSM hostel ties rakhi to Mittal Patel

“We want to change the tradition…” replied one.

“Because you protect us, you are our guardian…”said another.

“You are the eldest in our family… so first Rakhi on your wrist, then the brothers and others.”

Our daughters are growing wise with each passing year.

Surekha, was a so little when she came with us to stay in the hostel. She studies in 3rd year of college now. Initially, it was hard to make her talk and now it is hard to keep her quite. She is the Chief Minister of our hostel. Jaya is the Deputy Minister. Together with their cabinet they manage the hostel really well.

Love you my Bacchhas…. I pray to almighty for your success and happiness. May you grow and work  to have a remarkable impact on this world.  

Nomadic girls from our hostel sees Mittal Patel as their
protector

For the first time today my writs is full with so many Rakhis. As I have always said, my work with these communities has given me this unique opportunity to mother so many such wonderful children. That is us in the picture, me with wrist full of   Rakhis and these lovely daughters who see me as their protector.  

I am not sure if I can be called that… but, yes I love them immensely.

'અરે મને રાખડી કેમ બાંધવાની?'

મારી ઓફીસમાં કંકુ, ચોકલેટ અને રાખડી લઈને પ્રવેશેલી અમારી દીકરીઓને મેં પુછ્યું, જવાબમાં એકે કહ્યું,

'અમારે રિવાજ બદલવો છે...' બીજીએ, 

Mittal Patel showing her wrist full of Rakhis

'તમે અમારા રક્ષક છો..' તો ત્રીજીએ,

'ઘરના સૌથી મોટા છો..તો તમને પહેલાં રાખડી પછી ભાઈ કે બીજા ને....'

સમજદાર થઈ ગઈ છે દીકરીઓ..

હોસ્ટેલમાં જયા ટબુડા જેવડી હતી ત્યારે ભણવા આવેલી. આજે કોલેજના ત્રીજા વર્ષમાં છે.. 

સુરેખાને દસ વાર બોલાવીએ ત્યારે બોલતી આજે ચપ ચપ જવા આપે છે અને અમારી હોસ્ટેલની મુખ્ય પ્રધાન છે. જયા ઉપપ્રધાન છે..

બંને હોસ્ટેલનું વ્યવસ્થાપન તેમના મંત્રીઓ સાથે સરસ સંભાળે છે..

મને MELODYચોકલેટ બહુ ભાવે તો ખાસ યાદ કરીને MELODY ચોકલેટ આ બધી માતાજીઓ લઈ આવી...

બધી દીકરીઓ મોટી અને સાથે સમજદાર થઈ રહી છે..

Love you Bachcha... 

સુખી થાવ અને દુનિયામાં ડંકો વગાડી દોના આશિર્વાદ....

આજે જિંદગીમાં પહેલીવાર આટલી બધી રાખડી હાથ પર બંધાઈ છે.. એટલે ફોટો તો બનતા હૈ... સાથે મીઠી દીકરીઓ પણ જેમણે મને એમની રક્ષક માની છે...

છું કે નહીં એ ખબર નહીં.... પણ આ દીકરીઓ પર હેત ઘણું છે...

#MittlaPatel #VSSM #HostelForNomads

New horizons unfold for 18 children of VSSM….

Nomadic families came to see off their children as they
began a chapter of their lives

The relationship I share with the nomadic and de-notified families is beyond comprehension. Our ties are beyond blood relations, these are the families who are my own. I believe in entire Universe being a  family,  but these children of lesser God needed more care and attention. We chose to love and care for them when others turned a blind eye to their existence.

It also gave us an unique opportunity to mother thousands of children of these humble communities.

Dimpleben and Valjibhai went to place the nomadic
children at Ganpat University

15 children of our hostels , 13 boys and 2 girls who passed grade 10 this year i.e.  2019 have secured admissions in the Engineering  Diploma program offered at Ganapat University.  

3 boys secured admissions  in a special diploma program offered by Maruti Suzuki. The company has also guaranteed well paid jobs to these youth once they finish their studying.

Our Dimpleben works relentlessly  to ensure these kids study hard and well. She perseveres to find suitable courses and colleges for them. It is her efforts that  are bringing such good placements, placing  these kids at the threshold of engineering studies. These placements have spread cheer amongst the hostel team too. Our Valji, Bijal, Vijay, Kiran, Bharat all are delighted with  these placements. They have worked really hard to make sure these kids study well, remain focused and do not drop out of schools. It is because of them they had such encouraging admissions in technical courses. It should be noted that our children  are first generation school goers.

KSFR’s Udaybhai assisted in getting these children admissions to Ganapat University. The University has offered to take care of their loadging and boarding expenses.

We are grateful to KSFR and Ganapat  University for making this possible. It is very well wishing individuals like these that make this world a better place.  I am grateful that more and more individuals  are being part of our journey of spreading the light of knowledge in

Manisha hugging and expressing her
gratitude towards Dimpleben

As Dimpleben and Valjibhai went to place the children at Ganpat University, the families of the children had come to see them off as they began a chapter of their lives. “We had never in our wildest dreams imagined that our children will go to such  institutes to study!!’

In the picture Manisha hugging and expressing her gratitude towards Dimpleben and the kids on the threshold of a new beginning.

લોહીની સગાઈ નથી..

છતાં એક જુદા નાતે કેટલાય પરિવારો અમારા બની ગયા.

આમ તો સમગ્ર વિશ્વને પરિવાર માનીએ પણ કેટલાક એવા છે જેની ચિંતા થોડી વધારે કરવાની જરૃર હતી. જેને કુદરતનું વહાલ પણ જરા ઓછુ મળ્યું હતું તેવા પરિવારોને વહાલ કરવાનું અમે સ્વીકાર્યું..

આ પરિવારોના બાળકોએ અમને માતૃત્વનો જુદો અધિકાર પણ આપ્યો.

અમારી હોસ્ટેલમાં ભણતા અને વર્ષ 2019માં જેમણે દસમુ ધોરણ પાસ કર્યું તેવા 13 દીકરા અને 2 દીકરીઓને ગણપત યુનિવર્સીટીમાં ડીપ્લોમા એન્જીન્યરીંગમાં પ્રવેશ મળ્યો.

Nomadic Children on the threshold of a new beginning

3 છોકરાંઓને મારૃતી સુઝીકી દ્વારા ચાલતા સ્પે. ડીપ્લોમાં કોર્સમાં પ્રવેશ મળ્યો. આ ત્રણે છોકરાંઓનું ભણવાનું પતશે કે તુરત તેમને મારુતી કંપનીમાં જ નોકરી મળશે. સો ટકા જોબ ગેરન્ટી અને એ પણ સારા પગાર સાથે આપવાનું પણ કંપની કરશે.

અમારા ડીમ્પલબેન આ બાળકો ભણે અને તેઓ સારુ કમાતા થાય તે માટે સતત પ્રયત્ન કરે અને તેમના પ્રયત્નોથી જ આ બાળકો એન્જીન્યરીંગ ભણવાનું કરશે.

હોસ્ટેલમાં આ બાળકોને સાચવાનું કરતા વાલજી, બીજોલ, વિજય, કીરણ, ભરત સૌ પણ રાજી. આ દોસ્તોના પ્રયત્નોથી ભણતા બાળકોની આ પહેલી બેચ ટેકનીકલ કોર્સમાં પ્રવેશ મેળવી શકી છે.

કે.એસ.એફ.આર. ના શ્રી ઉદયભાઈએ આ બાળકોને ગણપત યુનિ.માં પ્રવેશ અપાવવામાં મદદ કરી. યુનિવર્સીટીએ પણ દરેક બાળકની રહેવા, જમાવાની વ્યવસ્થા કરવાનું પોતાના શીરે ઉપાડ્યું.

KSFR અને ગણપત યુનિ.ના અમે આભારી છીએ.. આપ જેવા શ્રેષ્ઠીઓની મદદથી જ આ બધુ શક્ય બને છે...

પણ જ્યોત સે જ્યોત જલે એમ સૌ શિક્ષણરૃપી આ જ્યોતમાં જોડાઈ રહ્યા છે જેનો આનંદ સાથે આભાર વ્યક્ત કરી રહી છું...

ગણપત યુનિ.માં બાળકોને મૂકવા માટે ડિમ્પલબેન, વાલજીભાઈ ગયા. સાથે બાળકોના વાલીઓ પણ આવ્યા. 

કોલેજ જોઈને વાલીઓએ કહ્યું, 'અમે ક્યારેય વિચાર્યું નહોતું કે અમારા બાળકો આવી કોલેજમાં ભણી શકે.'

ફોટોમાં વાલીઓ સાથે બાળકો, સાથે પ્રવેશ મેળવેલા બાળકોને છેલ્લે ડીમ્પલબેનને વળગીને થેક્યુ કહેતી મનીષા...

#Education #VSSM #MittalPatel #EducationForNomads #NomadicTribes #ganpat_university #diploma_courses #diploma_engineering #education_for_all #Education_For_Denotified_Tribes #DNT

Our timid butterflies, our daughters shine at a football tournament...

Mittal Patel with our nomadic girls

‘Football is a game boys play,’ was the notion most of my generation and ones before me have grown up believing. However, since I have been active in sports all my life it was difficult to comprehend that games can be gender specific!! Things have changed considerably with girls excelling at almost all sports and other fields.

Our fluttering little butterflies, our girls have been receiving football training  for almost a year now. An organisation named Kahani has been training them free of cost.  

Nomadic girls sharing their experience with Mittal
Patel 

I remember the first day of their training. The dress code called for shorts and t-shirts. The girls just couldn’t convince  themselves to wear shorts as it showed their legs and they weren’t comfortable in the dress. It is also the cultural taboo in communities across India and most girls are refrained from wearing revealing clothing. Our Dimpleben, who nurtures these girls like a mother tried convincing them but none relented and requested for a legging that they wore underneath the shorts.

Neha and Kashish stood second in this state level tournament

It took  10 months to step out of this shyness. The girls are now rough and tough like any sportspersons. No one dare take their name. If anyone harasses any of the girls staying in the hostel, these girls turn in to tigresses ready to pounce upon anyone. There are instances of this too. Will share it some other time.

The girls have remained persistent with their training and improving the game. As a result, Neha and Kashish were selected for a tournament held by Gujarat State Football Association. The team Neha and Kashish represented stood second in this state level tournament. The medals they brought back home had inspired other girls to work hard on their game and try to become part of a team.

It is often said that ‘it takes a village to raise a child’… the football training of our girls wouldn’t have been possible if Chaturbhai aka Chaturkaka did not bring them to the coaching ground on time, every time. In absence of Chaturbhai, Harishbhai takes up the responsibility.

The girls are putting lot of  hardwork, giving up their sleeping hours during weekends to be able to train well.

We wish more girls join the game, train well and make their parents proud.

પતંગિયા જેવી અમારી દીકરીઓ...

ફૂટબોલની રમતમાં ઝળકી...

ફૂટબોલ રમવાનો ઈજારો છોકરાઓને એવું નાનપણમાં સાંભળેલું. જો કે હું પોતે રમતવીર હોવાના નાતે એ વખતે કોઈ પણ રમતમાં એકલા છોકરાઓનો ઈજારો હોવાનું પડકારરૃપ લાગતું. અમે કેમ ના કરી શકીએ એવું એ વખતે થતું. ખેર આજે તો દરેક ક્ષેત્રમાં છોકરીઓ ઝળકી રહી છે.

અમારી હોસ્ટેલની તીતલીઓ ફૂટબોલ રમવાનું છેલ્લા બે વર્ષથી શીખી રહી હતી.

'#કહાની' સંસ્થા અમારી દીકરીઓને વિનામૂલ્યે તાલીમ આપવાનું કરે.

પહેલીવાર તાલીમમાં ગઈ ત્યારે ટીશર્ટ નીચે એકલી શોર્ટ તો કેવી રીતે પહેરાય. એટલે આખો પગ ઢંકાય એવી કાળી લેંઘી પહેરી ને ઉપર શોર્ટસ. આ દીકરીઓ પર માની જેમ હેત વર્ષાવનાર ડીમ્પલબેન ઘણું સમજાવે કે આમાં તમને રમવું ના ફાવે પણ એકલી શોર્ટ પહેરતા શરમ આવતી.

દસ મહિના લાગ્યા આ શરમ કાઢતા. હવે પાક્કી સ્પોર્ટસ ગર્લ બની ગઈ છે. એકદમ રફ એન્ડ ટફ. કોઈ નામ ના લઈ શકે એવી.

હોસ્ટેલમાં ભણતી કોઈપણ દીકરીની કોઈએ છેડતી કર્યાનું અમારી હવે તીતલી નહીં કહુ પણ વાધણ કહીશ, આ વાઘણોને ખબર પડે તો તો સામેવાળાનું આવી જ બને... એનો સરસ કિસ્સો છે પણ એ ફરીલખીશ. આવી બહાદુર દીકરીઓ હોસ્ટેલનો આખો કારભાર સંભાળે છે.

ફરી #ફૂટબોલ પર આવું,

દીકરીઓ સારુ રમાય એ માટે ઘણી મહેનત કરે. જેના પરિણામે ફૂટબોલ રમતી બધી દીકરીઓમાંથી નેહા અને કશીશની પસંદગી ગુજરાત સ્ટેટ ફૂટબોલ એસોસીયેશન દ્વારા યોજાતી સ્પર્ધા માટે થઈ. આખા ગુજરાતની ફૂટબોલ ટીમ સાથે આ દીકરીઓ એમની ટીમ સાથે હરીફરીફાઈમાં ઉતરી અને બંને દીકરીઓની ટીમે બીજો નંબર મેળવ્યો.

નેહા અને કશીશના ગળાના મેડલ જોઈને એની સાથે ફૂટબોલ રમતી બીજી દીકરીઓએ પણ હવેની હરીફાઈમાં પોતાને પણ મેડલ મળે એ માટે કમર કશી છે.

આ દીકરીઓને આ સ્તરે પહોંચાડવા દરરોજ ફૂટબોલ રમવા માટે ફૂટબોલ ગ્રાઉન્ડ પર પહોંચાડવાનું દીકરીઓ જેમને ચતુરકાકા કહે એ કરે. ચતુરભાઈની ગેરહાજરીમાં હરીશભાઈ આ જવાબદારી સંભાળે.

બીજી દીકરીઓ રવીવારે આરામ કરતી હોય ત્યારે ફૂટબોલની ફોટોમાં દેખાય છે એ ટીમ સવારે વહેલા ઊઠી રમવા જાય..

જીંદગીમાં કંઈક મેળવવું છે એટલે એ માટે મહેનત તો કરવી જ રહી..

હજુ વધુ દીકરીઓ ફૂટબોલ રમતી થાય અને એમના માતા પિતાનું નામ રોશન કરે એવી અભ્યર્થના...

#education #MittalPatel #VSSM #educationprogram #sports #football #football_for_girls #NomadicTribes #DNT #NT