Ramaben Chuvadiya's daughters Kinjal wishes to join police force while 6 year old Vandan wants to fly aircrafts!!

Ramaben Chuvadiya with Mittal Patel and her daughters
at our Unnati Hostel 

“My Kinjal wants to join police force when she grows up, seriously!!” she said with a smirk. “He has been drinking a lot. And this leads to daily quarrels. Unfortunately, my daughters have to witness  all such fights. I could not send my elder daughters Anju and Kajal to school because we never had enough money. I am so happy  now that my Kinjal and Poonam are studying with you. Last year Poori also joined her two elder sisters. I haven’t studied much hence, earn living doing all sort of random labour works like working on farm or work at coal making. My elder daughters also join me and help earn for the family. Their father has injured his back in an accident and hence cannot work, leaving  the responsibility of earning for the family on us. We have a small piece of land but, this year’s rain washed away our land. The well also needs to be repaired. We do not have money to get such jobs done. If you could give us some loan we can repair the land and the well and cultivate it to earn a little extra.”

Extremely upfront Ramaben Chuvadiya is from Tarkiya village and stays in a hut made of mud and cow dung. She comes to drop her daughters twice a year and visits them whenever she feels like seeing them. “Ben, you please take care of my daughters. They are my future!” Her daughters too are extremely hardworking and polite. Very nice daughters, indeed.

Three years ago, Ramaben borrowed Rs. 500 to send Kinjal to VSSM operated hostel. The money was to buy things that she might need at the hostel. Few days into the hostel life Kinjal began feeling lonely and complained of not liking it here and wanting to quit studying. This saddened Ramaben. “I went against your father’s wish, have spent Rs. 500 to bring you here, the community had laughed at me and now if you do not complete your studies people will make fun of me.” This was the only time Ramaben was required to talk like this with Kinjal. After this episode, Kinjal has never complained and puts hard work in studies. If she does not get into police force she wishes to be a lawyer.

Ramaben has six daughters. The youngest Vandan who just turned 6 will also be in our hostel next year. And she wishes to be a pilot someday!!!

“Ramaben, may all the daughters of this land be fortunate enough to have a mother like you. We salute your spirit, resolve and commitment. You are an inspiration to many and a living example of inherent power that women possess…”

We have decided to extend Rs. 50,000 as interest free loan to Ramaben, will be giving her the cheque within two days. The money will be utilized to repair the land and the well.

We wish you mental peace and prosperity always!!

In the picture - The beautiful moments we get to spend with some fiery human begins!! That is us Ramaben, her daughters and I….

‘લો હાસુ કઉં મારી કિંજલને પોલીસ થાવું સે ઈના બાપાને થોડા ઠીક કરવા સે ને એટલે’...આવું કહીને એ થોડુ હસ્યા પછી કહ્યું, ‘એ દારૃની લતે ચડી ગ્યા સે તે નીત ઝઘડા થાય ઈમની હારે. મારી દીકરીયુ આ બધુ જુએ ને એટલે. મોટી અંજુ ને કાજલને નો ભણાવી હકી. પાહે પૈસા નહીં એટલે. પણ કિંજલ ને પૂનમને તમારી હોસ્ટેલમાં મુક્યા પસી હવે નિરાંત સે. ગઈ સાલ પુરીનેય મૂકી દીધી. હું તો ચાર ચોપડી ભણી. કોલસા પાડવા, નીંદવા ને ખેતરમાં બકાલુ ઉતારવા હું ને મારી બે દીકરીઓ જઈએ. ઈના બાપાને એકસીડન થ્યો ને કમરના મણકામાં ફાટ પડી ગઈ તે ઈ કાંઈ કામ નથ કરતા. ઘરનો બધો ભાર અમાર મા- દીકરીઓ ઉપર. અમાર નાની જમીન સે. ઓણ વરસાદ આયો ન ઈમાં જમીન ધોવાઈ ગઈ ને કુવો કર્યો સે એને ફરી સારવો જોશે. અમારી પાહે પૈસાની સગવડ નથ. તમે લોન દયો તો આ બધુ કરાવી દઈએ ને અમારી જમીનમાં અમે ખેતીએ કરીએ.’

ગાર માટીના ઘરમાં રહેતા તરકિયાગામના રમાબહેન #ચુંવાળિયા_કોળી નિયમિત વેકેશનમાં દીકરીઓને લેવા ને વચમાં ક્યારેય ક્યારેક મળવા આવી જાય. ‘બેન તમે ધાન દેજો હો દીકરીઓના ભણવા માથે... મારે ઈમનો જ આશરો સે.’ એવી વાત કરે ને સામે દીકરીઓય એવી સરસ. ખુબ મહેનત કરે.

ત્રણ વર્ષ પહેલાં કિંજલને  હોસ્ટેલમાં રુ. પાંચસો ઉછીના લઈને થોડી ઘણી વસ્તુઓ સાથે ભણવા મોકલેલી. કિંજલે થોડા દિવસમાં જ નથી ફાવતું. નથી ભણવું એવું રમાબહેનને કહ્યું ત્યારે રમાબહેન સાવ હતાશ થઈ ગયેલા. ‘પાંચસો ખર્ચીને તને આંય મુકી સે ને તારા બાપાની ઉપરવટ જઈને તુ ભણે એવો હરખ મે રાખ્યો ને તુ પાસી આવે તો ઈ બધા માથે પાણી ફરી વળે. ગામનાય મારી મજાક કરશે. જબરી આઈ છોકરી ભણાવવાવાળી... ’

કિંજલને રમાબહેને આ વાત એક જ વખત કહી. ને ડાહી કિંજલે એ પછી કોઈ દિવસ ભણવામાં પાછુ વળીને જોયું નથી. ખુબ મહેનત કરે. #પોલીસ થવાની તમન્ના પહેલી ને એ ના થાય તો વકીલ...

રમાબહેનને છ દિકરીઓ. નાની વંદન છ વર્ષની થઈ. આવતા વર્ષે એય હોસ્ટેલમાં ભણવા આવશે. એને તો પાયલોટ થવું છે. 

રમાબહેન જેવી ‘મા’ દરેક દીકરીની હોય તો આ દેશની એકેય દીકરી #ભણ્યા વગર નહીં રહે એ વાત સો ટકાની.... એમની મહેનત અને અત્યાર સુધી કરેલા સંઘર્ષને સલામ..ને #સ્ત્રીશક્તિનું રમાબહેન જીવતું ઉદાહરણ... 

અમે લોન માટેની પ્રક્રિયા કરી દીધી. બે દિવસમાં વગર વ્યાજે ખેતીની જમીન ઠીક કરવાને કુવો સારવા રુ. પચાસ હજાર VSSMમાંથી આપીશું. માનસીક અને આર્થિક રીતે સુખી થાવ એ ભાવના અમારી.....

રમાબહેનને બધી દીકરો સાથે મજાની પળો... ઘણું તો આજે પહેલીવાર એમણે કહ્યું જે દરેક સ્ત્રી જાણે તો હિંમત આવી જાય. લખીશ એના વિષેય નિરાંતે....

#Education for all #Girls_Education #Mittal_Patel #nomadicgirls#nomadsofgujarat #nomadsofindia #RightToEducation#VSSM#VSSM_for_Education#ChuwaliaKoli#Dream#InterestfreeloanforNomads

Manisha is the brightest amoungst Babiben and Bhagabhai Devipujak’s 8 children.

Smiling Manisha Devipujak with Mittal Patel after the
emotional moments

Manisha Devipujak's parents came to drop her for the
first time at our hostel

Manisha is the brightest amoungst Babiben and Bhagabhai Devipujak’s 8 children. “Ben, I suffer from ulcers and remain ill most of the time. It would be impossible for me to come to drop Manisha every time. Consider her your own child and take care of her like so,” Bhagabhai had requested me when he had come to drop Manisha to the hostel for the first time. “I sell vegetables to earn living for the entire family, my husband  cannot work hard because of his medical condition, I travel to Rajkot every morning to buy vegetables at wholesale rates. I have a desire to make Manisha a doctor but we are too poor to afford her educational expenses.  I have heard that you educate children of poor like us hence, have brought my Manisha here. Now you are her parent, make her a doctor please!!” Babiben had shown so much confidence in us.

This was two years ago.

Manisha Devipujak on TV

Manisha is sharp and smart but a very sensitive and emotional child. Today she returned back to hostel after the Diwali vacation. On return she immediately came to my office, she utters “Didi….” And starts crying… we tried consoling her. After she could stop crying, “I feel sad at looking at my mother’s plight. She changes three rides to reach Rajkot to buy vegetables and does the same on her return. Two days back her finger got crushed while trying to shut the tempo door she was traveling in, she had fever because of that yet, she did not take a day off. She is worried the family will not have enough to eat if she takes a day off. Today she was very sad a because I had to return to the hostel and no one was in position to come and drop mel! I want to help her but just cannot do anything from here. Can’t you do something to help her?”

We asked Manisha to inquire what her mother needs and we told her to work very hard and focus on her studies so that she could be an earning member of her family and share her mother’s burden.

Manisha, as such is a very brave, intelligent and smart child but today she in distress and she got extremely emotional while talking to us. “Didi, will I be able to become a doctor one day?” she shared her turmoil.

“Why not? If you work hard you definitely will and don’t worry if we do not get you into medical course we will surely get you into nursing program. It is a similar profession.” This brought a smile on her face. On her way out she shared, “Didi, it takes quite a while to walk to school and all the three tuitions. If I get a cycle the commute will become a bit faster. Sir comes and picks me up if we request him to do so but it does not look nice to call up three different tuition teachers who are otherwise very busy with their own schedule.”

We definitely need to get a cycle for this committed and loving little girl.

The moment Manisha walked out of the office, we received a call from her mother, to inquire if Manisha had reached well and to bless us all. “Next year I am coming there with 10 Devipujak girls who are eager to come and study there. They all got excited when they saw Manisha on TV during 26th January program. Can you imagine a vegetable vendor’s daughter speaking on TV. Everyone in my village saw her on TV and began asking me to take their daughters to the same hostel where Manisha is studying…. They have realized education ensures better future!!”

That is Babiben who has not climbed a single step to school. How we wish all mothers have the same vision like her!!

“Manisha, you continue to work hard and realize your dream of becoming health provider in your village. Much love to you my child.”

In the pictures….Manisha on TV, when her parents came to drop her for the first time at the hostel and smiling Manisha after the emotional moments.

મનીષા બબીબહેન અને ભગાભાઈ #દેવીપૂજક ની દીકરી. સાત બહેનો ને એક ભાઈમાં મનીષા ખુબ #હોંશિયાર. અમારી #હોસ્ટેલમાં એ ભણવા આવી ત્યારે ભગાભાઈએ કહ્યું, ‘બેન મને અલ્સરની બિમારી સે હું કાંઈ મનીષાને આમ વારે ઘડીએ મુકવા નઈ આવી હકુ. તમારી ગણી ઈને હાચવજો.’ તો બબીબહેને કહ્યું, ‘હું બકાલુ વેચીને આખા ઘરનું પુરુ કરુ. ઈના બાપાથી ભારે કામ નથ થાતું. હું રોજ હવારના જીવાપરથી ઠેઠ રાજકોટ જાઉંને ન્યાંથી બકાલુ લાવું. મારી મનીષાને ડોક્ટર બનવાની લગની લાગી સે પણ અમે ગરીબ માણહ. ઈના ભણવાના ખર્ચા અમને નો પોષાય. અમારા ગરીબના છોકરાં તમે ભણાવો ઈ હાંભળ્યું એટલે ઈને આંય લઈન આયાં. હવે તમે જ ઈના માવતર ઈને #ડોક્ટર બનાવજો.’ બે વર્ષ પહેલાંની આ વાત...

મનીષા તદન લાગણીશીલ દીકરી. આજે વેકેશન પછી સીધી ઓફીસ આવી. ‘દીદી...’ બોલતા જ રડી પડી.... ધીમે ધીમે શાંત થઈ એટલે ભીના અવાજે બોલી, ‘મને મારી મમ્મી ઉપર ખુબ જીવ બળે છે. ત્રણ વાહન બદલીને એ બકાલુ લેવા રાજકોટ જાય ને ત્યાંથી ત્રણ વાહન બદલીને પાસી આવે. બે દી પહેલાં એ ટેમ્પામાં #બકાલુ લઈન આવતી તે એ વખતે ટેમ્પાનું ઠાંકણું બંધ કરતા ઈની આંગળી ચગદાઈ ગઈ. તાવ આવી ગ્યો તોય એક દી ઘેર ના રહી. કામ તો કરવું પડે નહીં તો ખઈએ શું? આજે હોસ્ટેલ આવવા હું એકલી નીકળી એટલે એ સાવ ઢીલી થઈ ગઈ. કોઈ મૂકવા નહોતું આવી શક્યું ને એટલે. મારે એના માટે કાંઈક કરવું છે પણ હું કાંઈ નથી કરી શકતી. તમે કાંઈ ના કરી શકો?’

મનીષાને એની મમ્મીને શાની મદદની જરૃર છે એ પુછવા કહ્યું ને ખુબ મન દઈને ભણવા કહ્યું. જેથી ભવિષ્યમાં એજ એની મમ્મીની મદદગાર બની શકે. 

મનીષા આમ તો ખુબ બહાદુર, હોંશિયાર અને જબરી દીકરી પણ આજે એ ખુબ ઢીલી હતી એના અવાજમાં પણ એ જેટલો સમય ઓફીસ પર રહી એટલો સમય ભીનાશ દેખાઈ. એ જઈ રહી હતી ત્યારે પાછી બોલી,

‘દીદી હું ડોક્ટર થઈશ ને?’

કેમ નહીં? તુ મહેનત કરીશ તો થવાની જ છે અને ના પણ થાય તો ચિંતા ના કર. તને મેડીકલ લાઈન ગમે છે તો અમે તને નર્સીંગમાં તો દાખલ કરાવી જ દઈશું. એય ડોક્ટર જેવું જ કહેવાય હ... એ પછી એ હસી ને.. જતા જતા દીદી સ્કુલ અને ત્રણ ટ્યુશન ચાલતા જવામાં ઘણો સમય જાય છે. સાયકલ હોય તો મને ઠીક રે. આમ તો હોસ્ટેલમાંથી સર ને ફોન કરુ તો એ લોકો લઈ જાય પણ ત્રણ #ટ્યુશન અલગ અલગ સમયે એ લોકોય કામમાં હોય મને વારે વારે ફોન કરવો ના ગમે એટલે...

સાયકલ તો આપવી જ રહી.. આવી સરસ મજાની ને પાછી ફુટડી ને એકદમ પ્રેમાળ દીકરીને...

મનીષા હોસ્ટેલમાં ગઈને એની મમ્મીનો ફોન આવ્યો. મની પોંગી ગઈનું પુછવા ને સાથે ઢગલો આશિર્વાદ આપવા. એમણે કહ્યું, ‘આવતા વરહે અમારી દેવીપૂજકોની બીજી દસ દીકરીઓનું કમઠાણ લઈન તમારી કન આવવાની સુ. 26મી #જાન્યુઆરીએ મનીષાએ ટીવીમાં #ભાષણ આલ્યુ તુ ઈ અમે જોયું. લો બકાલુ વેચવાવાળીની દીકરી ટીવીમાં ભાષણ આલતી થઈ ગઈ. અમાર ગામમાંય બધાયે જોયું તે મે બધાન કીધુએ ખરુ, તમારી દીકરીઓને હોત ભણવા મુકો. અન ભણતર એજ ભવિષ્ય સે...’

નિશાળનું એકેય પગથિયું નહીં ચડેલા બબીબહેન જેવી જ સ્વપ્ન દૃષ્ટા બધી ‘મા’ થઈ જાય તો કેવું સારુ....

ને મનીષાને ખુબ ભણ ,આગળ વધ ને તારા ગામમાં #ઓરોગ્યલક્ષી સેવામાં મદદરૃપ થવાની ભાવનાને પુરી કર...ખુબ વહાલ મારી દીકરી....

બબીબેનની ભાષામાં ટીવીમાં ભાષણ આપતી મની, પહેલીવાર મનીષાને સોંપવા આવેલા બબીબેનને ભગાભાઈ અને આજે થોડી લાગણીભરી પળો પછી હસતી મનીષા..

#Right_To_Education #VSSM #MittalPatel #Devipoojak #HostelForNomadicgirls #NomadicTribes #DenotifiedTribes #HumanApproach #Education #Droctor #Human_interest_news #Education_story #વિચરતીજાતિ #દેવીપૂજક