Celebrating birthdays during seasons and festival the child was born and not 1st of June…..

Add caption

Have you ever noticed that tens of thousand of children born in rural India celebrate their birthday on 1st June!! Surprised?? Well that is what the teachers and principals of the schools do to enrol children whose parents aren’t aware of the child’s date of birth. They write child’s date of birth 1st June.  This is a easy way out for the school authorities who otherwise struggle to find birthdates so as to match them with cut of age for first grade admissions that begin through out Gujarat from mid- June every year. 

So here we have two distinct sections - One where the parent know the date of birth, have registered the birth of their child and celebrate the birth dates with great pomp and show.  Than there is this another group where the parent is unaware of the exact date but remembers the time of the year/season the child was born or the Hindu calendar date but not the year of birth. The children from the nomadic communities belong to the later group. Born in the woods or  makeshift homes,  to the parents who constantly wander the nomadic children nevi have their births registered because the parents aren’t aware of the importance of getting the birth registered. In instances where the parents do go to get the birth registered the Panchyats refuse to register because they are unwilling to process rest of the citizenry documents for the family from the village. Earlier this was not a major issue but now since birth certificate has become mandatory, not registering births is a becoming an issue.

The child never gets to know her actual date of birth and continues to celebrate on 1st June. 60% of children studying with the Bridge Schools, Balghars and Hostels of VSSM celebrate their birth dates on 1st June. We make sure the children  get to celebrate their birthdates with fanfare and the way each child would like to. But since  the hostels and schools remained closed for vacation from April to 15th June the children with birthdates on 1st June were left out and those have it after 15th June for to enjoy their birthdates. The children did feel left out. So the Baldosts came up with a novel idea. They spoke to parents and found out the season or festival during which the child was born. Nor each child with VSSM gets to celebrate his/her birthday. We make sure it becomes a special day for them, they were new clothes, blessings are showered, beautiful birthday songs play in the background and they pledge to work hard for their better tomorrow. 

ઋતુચક્રને અનુલક્ષીને દિવસો નક્કી કર્યા અને જન્મ દિવસની ઊજવણી શરૂ કરી

એક બાજુ એવા પરિવારો છે કે જેમના કુટુંબમાં બાળકના જન્મનો અવસર ગામમાં મીઠાઈ વહેંચીને ઊજવાય છે. જન્મની તારીખ યાદ રાખીને તેની દર વર્ષે ઊજવણી થાય છે અને તેમાં બાળકની ઉતરોત્તર પ્રગતિના આશીર્વાદ અપાય છે. જયારે બીજી બાજુ સદીઓથી વિચરણ કરતા આ પરિવારમાં વનવગડામાં, ગામના પાધરે, એકાદ આડશ પાછળ તબીબ સહાય કે દાયણની મદદ વગર એક વધુ જીવનો ઉમેરો થાય છે. હરખ તો અહીંયા પણ છે પણ મીઠાઈ સ્વરૂપે હરખ વ્યક્ત કરવા પૈસા નથી હોતા. બાળકના જનમ્યાની તિથિ કે તારીખની ય ક્યાં ખબરે હોય. કેવણઋતુનું આછું સ્મરણ હોય. જે ગામમાં પડાવ હોય તે ગામની પંચાયતમાં જઇને તલાટી પાસે પોતાના વહાલસોયાની નોંધણી કરાવવાનીયે ખબર નાં હોય અને હોય તોયે કઈ પંચાયત નોંધણી કરે? કારણ નોંધણી થાય તો ગામમાં રહેતાં હોવાનો આધાર મળે એટલે જન્મતારીખ જ નાં હોય. પહેલાં તો ભણાવવાનીયે ક્યાં ચિંતા હતી પણ હવે બાળકોને ભણાવવા છે અને એટલે શાળામાં દાખલ કરે છે.

શાળામાં દાખલ થનાર આવા વનવગડામાં જન્મેલા જેટલા પણ બાળકો હોય તે તમામની જન્મતારીખ શાળાના માસ્તર સરકારી નિયમ મુજબ ૧ જાન્યુઆરી કે ૧ જુન લખી દે. સંસ્થા દ્વારા કાર્યરત હોસ્ટેલ અને બાલઘરમાં ભણતા ૬૦ ટકા ઉપરાંત બાળકોની જન્મતારીખ ઉપર જણાવ્યા પ્રમાણેની જ ૧ જુન... બાળક તો ખરાઈ કરતું નથી ૧ જુને સાચે જ એ જન્મ્યા છે એમ એ માને. હોસ્ટેલમાં ભણતા અમારા આ બાળકોના જન્મની અમે માનભેર ઉજવણી કરીએ. એ દિવસે બાળક માટે ખાસ દિવસ બની રહે તેની પૂરી કાળજી લઈએ. પણ અમે જેમના પણ જનમ દિવસે ઉજવીએ એ ૧૫ જુન પછી જન્મેલા બાળકો કેમ કે હોસ્ટેલનું વેકેશન ૧૫ જુન પછી ખુલે. એટલે મોટાભાગના કિસ્સામાં સાચી જનમતારીખ વાળા બાળકના જનમ દિવસની ઉજવણી થાય અને ૧ જુન વાળા રહી જાય. કશું કહે નહીં પણ એક મૂંઝવણ એમને થાય.... બાલદોસ્તોએ આ મૂંઝવણ જાણી અને વચગાળાના ઉપાય તરીકે તહેવાર, ઋતુચક્રને અનુલક્ષીને દિવસો નક્કી કર્યા અને જન્મ દિવસની ઉજવણી શરૂ કરી . જન્મદિવસની નવપલ્લવિત સવારે બધા બાળકો શુભેચ્છાઓની વર્ષા વરસાવે. બાળકને નવા વસ્ત્રો પહેરાવાય અને મધુર ગીતો વચ્ચે બાળક આવતી કાલનો સંકલ્પ લે.. ખૂબ ભણીશું.. આગળ વધીશું અને સૌના કલ્યાણમાં નિમિત્ત બનીશું... 

હોસ્ટેલમાં ભણતી ઉર્મિલાનો જન્મદિવસ ઉજવાયો એ વેળાનો photo. 

All we want is the girls from nomadic communities study hard and live their dreams…...

 Girls waving goodbyes to the aircraft...

The need to educate, the importance to educate are foreign concepts to the parents from nomadic communities. They make hardly any efforts to ensure their children go to school, with  boys their is still a little concern but when it comes to girls they are absolutely unprepared to send them off to school.  Amidst such mindsets VSSM is striving to make sure that the children from these communities go to school and remain with the school system. We have designed specials strategies to make sure that more and more girls from these communities are brought within the folds of mainstream education. 90 girls are staying with VSSM run Doliya Girls Hostel for girls from nomadic communities. Starting this year (June 2015) we have set up another residential facility especially of tte girls. This time the hostel is right next to our office in Ahmedabad.  The girls have been enrolled with one of the leading school of Ahmedabad. 

All along convincing the parents has been the most challenging task of the entire initiative. Last weekend was tough for the us and the girls because of some disruptions created by the parents. With great difficulty we could convince the parents.  The entire episode has left us and the girls distraught. 

To cheer them up and and boost their morale we took the girls to see aircraft take offs and landings at the Ahmedabad airport this morning. We went the girls to shed away all fears, over come all turbulence and fly high to achieve their dreams. They have been in an upbeat mood,  ready to reach for the stars  and hope similar sense prevails with their parents and community members ………

વિચરતા પરિવારોની દીકરીઓ ખુબ ભણે ખુબ આગળ વધે એ માટે vssmનો પ્રયાસ..

વિચરતા પરિવારોને શિક્ષણની જરાય સમજ નથી. એટલે બાળકોને ભણાવવાનું પણ ખાસ કરતા નથી. છોકરાંઓને ભણાવવાનું હવે થોડું કરી રહ્યા છે પણ દીકરીને ભણાવવાની તો તૈયારી જ નથી...

vssm વિચરતી જાતિની દીકરીઓ ભણતી થાય એ માટે કોશિશ કરે છે. ૯૦ દીકરીઓ ડોળીયાગામમાં vssm દ્વારા ચાલતી હોસ્ટેલમાં રહીને ભણે છે. અમદાવાદમાં પણ આપણા કાર્યાલયની જગ્યામાં જ દીકરીઓ ભણતી થાય એ માટેની વ્યવસ્થા ગોઠવી છે.. પણ કેટલીક દીકરીઓના માતા- પિતા ખુબ મુશ્કેલી ઉભી કરે.. ગત શની – રવી આ દીકરીઓ અને મારા માટે પણ બહુ દુઃખદાયક રહ્યો.. વાલીઓને સમજાવવામાં ખુબ મુશ્કેલી પડી.. માંડ બધું થાળે પડ્યું.. પણ દીકરીઓ ખુબ ઉદાસ થઇ ગઈ હતી..

એમની આ ઉદાસીનતા દુર થાય અને એમના સ્વપ્નની ઉડાન ખુબ ઉંચી ઉડે, કોઈ વિઘ્નો નડે નહિ એવા શુભ આશયથી ઉંચી ઉડાનને જોવાનો કાર્યક્રમ કર્યો અને અમે અમદાવાદ એરપોર્ટ પર ટેક ઓફ અને લેન્ડ થતી ફલાઈટ જોવા આજે સવારે પહોચી ગયા.. જે તસ્વીરમાં જોઈ શકાય છે.. દીકરીઓએ નિરાશા ખંખેરી નાખી છે અને ઉંચી ઉડાન ભરવા પાછી તૈયાર થઇ ગઈ છે... એમના આ સ્વપ્નને હવે કોઈ હાની ના પહોચે એ માટે સૌને સદબુદ્ધિ આપે એવી પ્રભુ પ્રાર્થના... 

ફોટોમાં દીકરીઓ વિમાનને આવજો કહેતી...

VSSM’s brand new hostel initiative in Ahmedabad for the girls of nomadic communities….

girls enjoying their meal at ‘Karma Cafe’

In the very binging of our efforts to empower the nomadic communities of Gujarat, we had made recognised the fact that to bring these communities out of the perpetual  cycle of poverty and marginalisation we will have to sow the seeds of education amongst the current and future generations of these communities. VSSM made very conscious and  consistent efforts to bring these children within the folds of mainstream education . From Bridge schools to hostels to mainstreaming the children habituated to going to school and enrolling them in some prestigious residential schools of Gujarat we have done it all. Currently 665 children are directly associated with the 13 Bridge schools and 5 hostels run by VSSM.  This year we have embarked upon another initiative, starting a hostel for 30 girls within our office premises in Ahmedabad.

Recently on 30th June 2015, noted academician and author Shri. Bhadrayubhai Vacchrajani treated the girls with a dinner at ‘Karma Cafe’ on occasion of his marriage anniversary. The girls absolutely enjoyed their evening out, it was have been more fun had they got Dal and Rotla for dinner but this too was good…..

વિચરતી અને વિમુક્ત જાતિઓમાં શિક્ષણનું પ્રમાણ ખુબ ઓછું છે. vssm આ સમુદાયના બાળકો ભણતા થાય એ દિશામાં કામ કરે છે. જે અંતર્ગત ૧૩ તંબુશાળા અને પાંચ હોસ્ટેલ ચાલે છે. જેમાં ૬૬૫ બાળકો અભ્યાસ કરી રહ્યા છે. આ વર્ષે અમદાવાદમાં vssmના કેન્દ્રીય કાર્યાલય પર જ ૩૦ દીકરીઓ માટે હોસ્ટેલ વ્યવસ્થા ઉભી કરી છે.

આ દીકરીઓ માટે ૩૦ જુનના રોજ જાણીતા શિક્ષણવિદ અને લેખક શ્રી ભદ્રાયુભાઈ વછરાજાનીએ એમની એનીવર્સરી નિમિતે કર્મકાફે અમદાવાદમાં રાત્રી ભોજનની વ્યવસ્થા કરી.. દીકરીઓને ખુબ મજા પડી.. હા જમવામાં હજુ દાળ અને રોટલાની જ ટેવ હોવાના કારણે થોડી તકલીફ થઇ પણ પછી બધું ગોઠવાઈ ગયું.. ફોટોમાં દીકરીઓ કર્મકાફે..

VSSM started a hostel for Nomadic girls in ahmedabad

Happiness is …..Amdavadies showing overwhelming support for the first ever hostel for nomadic girls in city……

Ready to go to school

Years back when we began working for the nomadic communities we had absolutely no idea where they were, a couple of years later addressing  an extremely challenging and rampant problem of education and out of school children in almost all the nomadic communities brought tears to our eyes. Any efforts,  and believe us we have made countless efforts to mainstream the children from nomadic communities, failed either due to the societal approach or the attitude of educational institutions and the parents themselves.

We were required to design our own strategies specifically for the communities we work for, from Balghars, Bridge Schools, separate residential facilities for girls and boys and enrolling in institutions accepting enough.

Hence, the opening of a hostel,  in our own city of Ahmedabad, for the girls from various nomadic communities was  realising a much awaited day dream. 30 girls between the ages of 5 to 13 years have enrolled in this hostel.

All thee years the majority of donations received by VSSM are from Mumbai based donors as people in Ahmedabad aren’t much aware of the activities of VSSM so our  pledge to bring maximum donations for this particular  hostel from Ahmedabad itself made us a bit anxious. We weren’t sure about the response but kept the faith and with bit of apprehension we spread a word on our needs to get the hostel functional. All these mixed feeling have been laid to rest with the overwhelming response we have received from the Amdavadies.

Some people come and ask “what do you take for donations?”

“Whatever you would want to give!!”

“Still, if you tell us we’ll have a better idea.”

“Anything will do spices, grains, salt, sugar…”

Surprisingly donations began pouring in form of salt bags, oil tins, wheat flour (so that we are saved from the task of taking the wheat to flour mill. DImpleben got to know that the hostel kitchen was to take a week more to be functional,  so she decided to pitch in by mobilising support from her friends. They began cooking meals for the children and their Baldosts. The girls are enjoying Bhajipavs and likes .. dishes they haven’t tasted before……Dimpleben also comes to teach the girls, Sadhnaben and Shreya also teach the girls 2-3 hours daily.

VSSM well wisher and volunteer
smt. Dimpalben teaching a girl

Pragneshbhai Desai our long standing patron worries about us the most…vessels for kitchen, bed sheets, towels, tooth paste, tooth brushes etc, he brought all these in donations. Roaming through the shops of Manekchowk ( a busy market within walled city of Ahmedabad), haggling with the sellers in such gruelling Ahmedabad heat isn’t easy but Pragneshbhai did it all!! Kiritbhai is spreading the word about this hostel while respected Shri. Dr. Pankajbhai Shah has helped with the admissions of girls in H. B. Kapadia school.  Shri. Muktbhai a very  empathetic trustee of this school and the teachers are ensuring the girls adjust well with the new school setup. Respected  Namrataben Shodhan and her friends will be meeting up with the girls soon while Ashaben Sharma is making a list of things to be donated. 

Such heart warming response to a very humble cause.  Like minded people joining our endeavour to educate children from the most marginalised communities of our state.

A big thank you and respects to all our friends who have stood by us……

In the picture girls ready for their school and Dimpleben teaching Nikita….

સાચે જ લોકો મીઠાની થેલી, સિંગ તેલના પાંચ લીટરના ડબ્બા લઈને આપી જવા માંડ્યા છે... આનંદ આનંદ

અમદાવાદમાં વિચરતી જાતિની દીકરીઓ માટે હોસ્ટેલ શરુ કરી. ૫ વર્ષથી લઈને ૧૨ વર્ષની ૩૦ દીકરીઓ ભણવા આવી છે. આ દીકરીઓ માટે થનાર ખર્ચ માટે અમદાવાદમાં રહેતા લોકોને અપીલ કરી હતી.. આમ તો સંકલ્પ કર્યો છે કે, આ હોસ્ટેલ માટે મહત્તમ ડોનેશન અમદાવાદમાંથી જ મળે. સંકલ્પ કર્યો પણ વિશ્વાસ થોડો ડગુંમગુ હતો.. લોકો જોડાશે કે કેમ એ અંગે થોડો શંશય હતો.. પણ સાથે સાથે ઈશ્વર પર ભરોષો હતો કે એ જરૂર આ સંકલ્પ સિદ્ધિમાં મદદ કરશે..

અપીલ કંઈ જાહેરાતની જેમ નહોતી કરી પણ સૌને મોઢા મોઢ કહ્યું હતું, કેટલું થશે એ ખબર નહોતી. vssmના કામને મુંબઈ ના લોકો જાણે અને મદદરૂપ પણ થાય પણ અમદાવાદમાં લોકોને આ પ્રવૃતિનો ખાસ પરિચય પણ નહોતો.. પણ એક અઠવાડિયામાં જે રીતે લોકો આવી રહ્યા છે જોડાઈ રહ્યા છે એ આશ્રયજનક અને સુખદ આનંદ અપાવે એવું છે..

કેટલાક મને પૂછવા આવે, ‘તમે શુ શુ લો છો?’

‘તમારે જે આપવું હોય એ..’

‘તો પણ તમે કહો તો વધારે ખ્યાલ આવે’

‘મરચું, મીઠું, ગોળ, ઘઉં, બધું જ ચાલે’અને સાચે જ લોકો મીઠાની થેલી, સિંગ તેલના પાંચ લીટરના ડબ્બા, ૧૦ કી.લો. દળેલોલોટ (અમારે દળાવવા જવું ના પડે એની ચિંતા કરીને) વગેરે આપી જાય છે.. ડિમ્પલબેનને ખબર પડી કે હોસ્ટેલનું કિચન તૈયાર નથી થયું. રસોઈ કરવામાં તકલીફ થાય છે એટલે એમણે ૭ દિવસ કિચન તૈયાર થતાં થશે એમ અંદાજ લગાડીને ૭ દિવસની રસોઈ તેમના બધા મિત્રોએ મળીને ઘરેથી બનાવીને તમામ બાળકો અને બાળદોસ્તો માટે લઇ આવવાનું નક્કી કર્યું.. બાળકોને તો પાઉંભાજી શુ એની પણ ખબર નથી પણ હોશથી જમી રહ્યા છે. પાછા સવારે ડિમ્પલબેન બાળકોને ભણાવવા આવે. સાધનાબેન અને શ્રેયા પણ બે થી ત્રણ કલાક ભણાવવા આવે.

પ્રજ્ઞેશભાઈ દેસાઈ તો અમારા એવા પ્રિય સ્વજન હોસ્ટેલની સૌથી વધારે ચિંતા એમને.. કિચનના તમામ વાસણ, ચાદર, ટુવાલ, પેસ્ટ, બ્રશ વગેરે ડોનેશનમાં લઇ આવ્યાં. પાછા વસ્તુ જાતે ખરીદવા જાય.. આવી ગરમીમાં માણેક ચોકમાં ફરીને ભાવ તાલ કરીને ખરીદી કરે. આદરણીય શ્રી નમ્રતાબેન શોધન પણ એમના મિત્રો સાથે બાળકોને મળવા આવશે. એ પણ એટલી જ ચિંતા કરે.. તો કિરીટભાઈ શાહ સૌને આ કામમાં મદદરૂપ થવાનો સહજ પ્રચાર પ્રસાર કરે.. અને અમારા આદરણીય શ્રી ડો. પંકજભાઈ શાહે દીકરીઓને H.B કાપડિયામાં ભણવા દાખલ કરી. સ્કુલના ટ્રસ્ટી શ્રી મુક્તભાઈ અને શાળાના તમામ શિક્ષકો પણ આ દીકરીઓ પ્રત્યે ખુબ પ્રેમ રાખે.. શ્રી આશા શર્મા બેન પણ શુ લાવવું છે એની ચિંતા કરે... કેવા સરસ લોકો કેવી સરસ રીતે જોડાઈ રહ્યા છે.. આનંદ આનંદ.. ઈશ્વર સંકલ્પ પૂરો કરવામાં મદદ કરે છે.. એ સ્પસ્ટ લાગી રહ્યું છે. સાથે છો એવા સૌ મિત્રોને વંદન અને પ્રેમ..

ફોટોમાં શાળાએ જવા તૈયાર દીકરીઓ..અને બીજામાં નિકીતાને ભણાવી રહેલાં ડીમ્પલબેન

Right To Education for Nomadic Communities Children at Balghar

Children of VSSM run create a venue for their Balghar to function during monsoons….

Kanubhai with Children of Nomadic Communities create a
venue for their VSSM run Balghar to function during monsoons

VSSM operates a Balghar for the children of Nomadic Communities in the Vavdi village of Rajkot. The Baldost Kanubhai has done some beautiful work in education the children of this village. As space is a constraint the Balghar functioned from under a tree so come rains and how to function became an issue. The children got concerned thinking that if it rains Kanubhai wouldn’t come to teach them!!! In fact,  Kanubhai and the parents had been contemplating of moving the Balghar to some place else during the monsoons. 

Kanubhai was on leave for 20th and 21st June. He called up to inform the kids, “When will you come Saheb??” they inquired.

“Monday” replied Kanubhai.

Children of Nomadic Communities create a venue for their
VSSM run Balghar to function during monsoons

“Saheb, come on Tuesday, we want to show you something, don’t come before that,” ordered the kids…

When Kanubhai reached the village on Tuesday, what he saw took him by a complete surprise, “Ben, my children and their parents created a shade for me to run the school, they contributed money and decorated it with balloons, ribbons and confetti. They asked me to inaugurate the school, inspite of my refusing it they forced me. I wonder from where my kids learned all these!!” narrated a bewildered Kanubhai. 

Its just a shade but creating a venue so that their children can study is a huge leap forward for parents who until now never gave importance to the education of their children. We couldn’t be more happier, hope to have more such examples ….

In the picture Kanubhai along with children  inaugurating the Balghar….

vssm દ્વારા ચાલતા બાલઘરના બાળકોએ ભણવા માટે જાતે બેઠક વ્યવસ્થા ગોઠવી..

રાજકોટના વાવડી ગામમાં વિચરતી જાતિના બાળકોને ભણાવવાનું કામ vssm કરે છે. બાલદોસ્ત કનુભાઈએ શરૂઆતમાં આ બાળકોને ઝાડ નીચે બેસાડીને ભણાવ્યા. અત્યાર સુધી આ રીતે ભણવામાં વાંધો નહોતો પણ હવે ચોમાસું શરુ થયું. બાળકોને ચિંતા થઇ કે વરસાદ આવે એ દિવસે એમના સાહેબ કનુભાઈ એમને ભણાવવા નહી આવે કારણ ચાલુ વરસાદમાં બેસવાની વ્યવસ્થા નથી.. કનુભાઈ અને બાળકોના વાલીઓ પણ બાળકોને બેસવાની વ્યવસ્થા અંગે વિચારે. કનુભાઈ તા.૨૦-૨૧ જુનના રોજ બે દિવસ રજા ઉપર હતા. બાળકોએ એમને ફોનથી પૂછ્યું, ‘સાહેબ તમે ક્યારે આવશો’

‘સોમવારે’

‘સાહેબ મંગળવારે આવજો ને. અમારે તમને કંઇક બતાવવાનું છે. વહેલાં ના આવતાં’

કનુભાઈ ને કંઈ સમજાયું નહિ પણ બાળકોએ કહ્યું છે એટલે એમણે મંજૂર રાખ્યું અને મંગળવારે બપોરના બાળકોને ભણાવવાના રાબેતા મુજબના સમયે એ પહોચ્યાં. અને જે જોયું, એ અંગે એમના જ શબ્દોમાં, ‘બહેન મારા બાળકો અને અને વાલીઓએ મળીને સરસ બેઠક વ્યવસ્થા કરી છે. દરેક બાળકે રૂ.૧૦ -૧૦ મા- બાપ પાસેથી લઈને એમની આ નિશાળને ફુગ્ગા, રીબીન વગેરેથી શણગારી છે. અને મારા હાથે એમણે આ શાળાનું ઉદઘાટન પણ કરાવ્યું. મેં ઉદઘાટન માટે ના પડી તો એમણે કહ્યું, ના સાહેબ એ તમારે જ કરવાનું છે’ હું ખુબ રાજી છું બેન મારા બાળકો આ બધું ક્યાંથી શીખ્યા સમજાતું નથી પણ એમણે એમની રીતે બાલઘર બનાવ્યું, (વાલીઓના સહયોગથી) ઉદઘાટન કર્યું અને વાલીઓ પણ આમાં સહભાગી બન્યાં.’ વસાહતના લોકોએ પોતાના બાળકોને બેસવા માટે આમ તો એક છાપરું જ બનાવ્યું છે પણ એમની એમના બાળકોને ભણાવવાની ચિંતા જોઈ રાજી થવાય છે. બસ વિચરતી જાતિના તમામ બાળકો ભણતા થાય એ જ અપેક્ષા ...

ફોટોમાં ઉદઘાટન કરતાં બાલદોસ્ત કનુભાઈ અને બાલઘર સાથે બાળકો..