After the fight of VSSM, school authorities agreed to allow the Nomadic children into the school….. The continued struggle for inclusion..

Nomadic families parents
with the children who have been refused admissions….

The children of nomadic communities have historically never been to school. It is a huge-huge challenge to bring these children to school, in fact to build the environment of learning in each settlement is a great task, right from acclimatising the children to sensitising the parents and school authorities. So when 9 children belonging to Vansfoda community were suddenly removed from the school by its principal, it sent a wave of shock and anger amidst the team of VSSM and community. 

The children of 9 Vansfoda families living in Gondal had never been to school. But the pre-condition set by VSSM’s Kanubhai of not working for people whose children aren't in school compelled the parents to send their children to nearby school. In June 2016 VSSM’s Kanubhai enrolled these children in the primary school near their settlement. This nearest school was still quite a distance for the children to walk two times daily.  Hence an auto-rickshaw to ferry the children to school was hired at the cost of Rs. 300 per child. 

However, the teachers did not like these children attending school, four days later the children were removed from the school. The young children had to walk back home. This continued for another 5 days. The children went to school but the teachers would remove them from classes and send them back. It did not feel right hence one of the members from the community Hameerbhai informed Kanubhai about this daily scenario. Kanubhai accompanied with the parents reached the school to meet the principal and the reasons he listed for removing the children were shocking and unbelievable. 

The admissions were late (after the completion of admission dates) 

The children are filthy and duffer. They would spoil the school results. 

They have no birth-certificates, nor do they have any school dress 

After hearing what the principal had to say Kanubhai just couldn’t take anymore. He gave his peace of mind to the school authorities who then agreed to allow the children into the school…..

What more can we say of the way systems work and the multiple issues the team of VSSM is tackles on daily basis… it is for the team we have that we can redress such unwarranted yet complex issues….

ગોંડલમાં રહેતા વાંસફોડા સમુદાયના 9 બાળકોને પ્રાથમિકશાળાના આચાર્યેએ અચાનક શાળાએ આવવાની ના પાડી દીધી. અત્યાર સુધી વાંસફોડા પરિવારના બાળકો શાળામાં જતા નહોતા પણ VSSMના કાર્યકર કનુભાઈએ આ બાળકોને જુન 2016ના રોજ જામવાડી પ્રાથમિકશાળામાં પ્રવેશ અપાવ્યો હતો. શાળા વસાહતથી દૂર હતી પહેલાં તો વાંસફોડા પરિવારો બાળકોને મોકલવા તૈયાર નહોતા પણ જે વસાહતમાં બાળકો ના ભણે ત્યાં અમે કામ નથી કરતા તેવા કનુભાઈના નિયમથી તેઓ થોડા ડર્યા અને બાળકોને ભણવા બેસાડ્યા. વસાહતથી શાળા દૂર એટલે રૃા.300 પ્રત્યેક બાળકના એમ રૃા.1800ના માસીકભાડાથી તેમણે રીક્ષા બાંધી.

પણ શાળાના શિક્ષકોને આ બાળકો ગમે નહીં. એટલે બાળકોને ચારેક દિવસ બેસવા દઈને પછી શાળામાં ગયેલા બાળકોને કાઢી મુક્યા. નાના બાળકો શાળાએથી ચાલતા ઘરે આવ્યા. બીજા દિવસે પાછા શાળામાં મોકલ્યા તો પણ પાછા મોકલી દીધા. સળંગ પાંચેક દિવસ આવું થયું એટલે વસાહતના હમીરભાઈએ કાર્યકર કનુભાઈને જાણ કરી.

કનુભાઈ વાલી અને બાળકો સાથે શાળામાં ગયા તો આચાર્યએ આ બાળકોને એડમીશન સામે જે કારણો દર્શાવ્યા તે દુખદ હતા.

1. ‘એડમીશનનો સમય પુરો થઈ ગયો પછી તમે બાળકોને મોકલ્યા એટલે અમે ના લઈ શકીએ. 

2. આ બાળકો ગંધાતા છે. ઠોઠ છે અમારી નિશાળનું રીઝલ્ટ બગાડશે.

3. જનમના દાખલા નથી..

4. સ્કુલડ્રેસ નથી

કનુભાઈએ આચાર્ય સાથે શાળાના આખા સ્ટાફને બરાબર ખખડાવ્યો ત્યારે જતા તેમણે બાળકોને શાળામાં બેસાડવા કમને રાજીપો વ્યક્ત કર્યો.

કેવું તંત્ર છે? VSSMના કાર્યકર કેવા કેવા ફલક પર લડી રહ્યા છે. નિત નવા પડકારો ઝીલનાર આવા સરસ કાર્યકરો અમારી સાથે છે જેનો આનંદ છે અને તેમના કારણે જ આ કામો શક્ય બને છે.

જે બાળકોને શાળામાં ભણવાની ના પાડી તે બાળકો તેમના માતા પિતા સાથે..

It is that time of the year when children staying with our hostels are gearing for mid-term examinations!!

Bal-dost Bhumi mentoring 

our girls at Unnati Hostel.

Most of us would agree to the fact that the last thing a child would like to do is study or go to school!! And the children staying at all of our hostels are no exception either, if they could have a choice they would dance their way to success rather than study. Such intense is their love for dancing that given a choice they would wand to dance their way to college. As our bal-dosts \often say, “if we could play the music for the entire night, these children would dance all night!!” 

The children who stay with our hostels have either studied with the village government schools and the rule of not detaining the children until 8th grade and poor standard of education means these children lag behind even with the fundamentals, so what if they are in grade 7th!! Hence our bal-dosts are required to put in extra efforts to make them attain even the basic levels. Add to this their love for outdoors and dance, distractions when it comes to focusing on studies! The bal-dosts have been nurturing the habit of regular studying in these kids sometimes bribing them with some extra dance time to ensure they finish the mandatory homework. 

Our super hand working and dedicated bal-dosts have helped in kindling the love for learning amidst these kids. The sheer poverty these kids have lived through has never permitted them to  dream of a better and brighter tomorrow but the love and care of bal-dosts is opening up the world of dreams for our children, a world they have never been to until now but hopefully  a world they will  be frequenting much often now!! 

VSSMની હોસ્ટેલમાં ભણતી દીકરીઓ પરિક્ષાની તૈયારી કરતી.

એક બાળક તરીકે વિચારીએ તો ભણવું ક્યારેક જ ગમે મોટાભાગે જીવ તો રમવામાં જ હોય. અમારી વિચરતી જાતિઓના બાળકોને તો રમવાનું તો ગમે પણ રમવાય કરતાં પાછુ નાચવાનું ખુબ ગમે. અમારા બાલદોસ્તો કહે તેમ આપણા બાળકો જો આખી રાત મ્યુઝીક વાગેને તો આખી રાત થાક્યા વગર નાચે. આવા અમારા મસ્ત બાળકોને ભણતા જોવાનો આનંદ અનેરો છે.

ઘરેથી પહેલાં વહેલાં હોસ્ટેલ પર આવે ત્યારે તો વાંચતા કે લખતા કાંઈ આવડતું ના હોય. પણ તેમની વસાહત નજીકની સરકારી શાળામાં તેઓ ઉત્તરોતર આગળના ધોરણમાં જતા જાય એટલે ભણવા આવેલા સાતમાં ધોરણમાં ભણતા બાળકને વાંચતા ના આવડે તેવું મોટાભાગના કિસ્સામાં બને. 

આવા બાળકોને VSSMના બાલદોસ્તો ખૂબ મહેનત કરીને ભણાવે. ક્યારેક તો આટલું ભણી લેશો તો પછી સાથે નાચીશું તેવી લાલચ પણ આપે. પણ ધીમે ધીમે બધુ ગોઠવાતું જાય.

બસ આ બાળકોને અમારે સ્વપ્ન જોતા કરવાના છે. સ્વપ્ન જોશે તો  જીંદગી બદલાશે તેવો અમને ભરોષો છે. અમારા બાલદોસ્તો પણ આ બાળકોના આંખોમાં સ્વપ્નની કાજળ આંજતા થયા છે અને એટલે જ મહેનત કરીને ભણાવે છે. 

ઉન્નતી હોસ્ટેલની દીકરીઓને પરિક્ષાની તૈયારી કરવાતી બાલદોસ્ત ભૂમી

Children staying with VSSM operated Vatsalya hostel shine at the district level performing art competitions….

Dexterous skills  and performing arts - in the past these  were the two hallmark features that one would associate with the  nomadic communities.  Sadly, with the advent of modern means of entertainment and mechanised productions,  the value and demand for these skills and arts have almost disappeared. There is no doubt that the skill these communities possess are priceless  and such arts and crafts need to be nurtured and promoted. 

Pravin and Vijay with their certificates of appreciation...

VSSM has been striving to preserve this precious inheritance. We have tried to give a contemporary touch to  the Bhavai theatre form, train and equip the artists with better musical instruments, regularly host their performances and much more. While the efforts in the direction continue it is also important that the current generation of these communities remain in-tune with their glorious legacy. 

Thus, while they are staying with us in VSSM operated hostels we try to encourage them into musical performance during the prayer  time and other celebrations in the hostels. The hostels prove to be their learning grounds. 

Recently, during the  Kala Utsav event organised by the  State Government of  Gujarat , two students staying with the VSSM managed and Aarti Foundation supported Vatsalya Hostel performed exceptionally well at the Ahmedabad district level and won laurels for their school. Master Pravin Palali won stood first in the ‘child-poet’ category while Master Vijay Nat bagged the first price in Dholak performance. The received certificates and cash price each. 

Such instances help in bringing back the confidence in the kids as well as strengthens our belief that we are on the right path. A special thank you  to our  Bal-Dosts Valji and Hairkishan for working tirelessly with these children and mentoring them with so much of love and care!!!

VSSM સંચાલીત હોસ્ટેલમાં ભણતા વિચરતી જાતિના વિદ્યાર્થીઓ જિલ્લાકક્ષાની સ્પર્ધામાં ઝળક્યા

વિચરતી જાતિનો અદભૂત કલાવારસો હતો. એક સમય હતો જ્યારે તેમની કલાની ચોતરફ બોલબાલા હતી. તે પછી નટના ખેલ હોય કે ભવાયાની ભવાઈ. પણ સમાજ વિકાસ થયો તેમાં આ સમુદાયોની પરંપરાગત કલાઓ પણ વિસરાતી ગઈ. VSSM આ સમુદાયોની પરંપરાગત કલાઓને નવા સ્વરૃપમાં લોકો સમક્ષ મુકવાનું કરવા ધારે છે પણ આ ઘણી મહેનત માંગતું કામ સાથે આર્થિક રીતે પણ ખાસા એવા ખર્ચે થનારું કામ છે. પણ તે કરવાનું છે એ નક્કી.

ત્યાં સુધી આ સમુદાયની જે પઢી આપણી પાસે રહીને ભણી રહી છે તે તેમની ગાયન અને વાદન શૈલીમાં આગળ એવા પ્રયત્નો VSSM દ્વારા થઈ રહ્યા છે. 

VSSM સંચાલિત અને આરતી ફાઉન્ડેશન તેમજ સમાજના સહયોગથી ચાલતી વાત્સલ્ય હોસ્ટેલમાં ભણતા બાળકો નિયમિત સાંજે પ્રાર્થનામાં પોતાને ગમતા ભજનો ઢોલક, ખંજરી જેવા વાદ્યો વગાડીને ગાય છે. આ તેમની પ્રયોગશાળા છે.

રાજ્ય સરકાર દ્વારા આયોજીત કલાઉત્સવમાં અમદાવાદ જિલ્લામાં વાત્સલ્ય હોસ્ટેલમાં ભણતા બાળકોમાંથી પ્રવિણ પલાણીનો બાળકવી તરીકે તેમજ વિજય નટનો ઢોલક વાદનમાં પ્રથમ નંબર આવ્યો. બંને બાળકોનું જિલ્લા કક્ષાની આ સ્પર્ધામાં સન્માન થયું અને રોકડ ઈનામ પણ આપવામાં આવ્યા.

વિચરતી જાતિની ભાવી પેઢી તેમની પરંપરાગત આવડતોને આગળ ધપાવે તેવી ઈચ્છાને ઉપરોક્ત બંને વિદ્યાર્થીઓએ અનુમોદન આપ્યું. બંને વિદ્યાર્થીઓને તેમના ભાવી માટે ખુબ શુભેચ્છા અને તેમની પાછળ મહેનત કરવાવાળા બાલદોસ્ત વાલજી, હરકીશનને થેક્યુ...

ફોટોમાં પ્રવિણ અને વિજય પોતાને મળેલા પ્રમાણપત્રો સાથે..

Roti Making – A Machine or an useful tool to satisfy our little wonders’ tummy

Children enjoying food at dining area

“Chalo ji Roti Khane” usually this is how our mothers or even we ask our family, friends, relatives to join us for food.

Roti is considered a complete meal. Every Indian meal is served with roti & rice as staple food. In rural India towards the Northern regions rotis or bhakris made of wheat, bajara or jowar are included in all the three times meal. 

VSSM’s Vatsalya Hostel Nomadic Children are from farther most regions of North Gujarat, they have been grown until now with the habitat of having rotis in their all meals. Unlike us or our town side kids, they have choices to make from the variety of cuisine served in breakfast, lunch, dinner.

Our tiny toes had wandered till now, asking for rotis door to door, lets make these rotis a unlimited joy, they cheer while going to school, fulfils them in lunch when they return from school & satisfies their hunger in dinner.

Roti making machine donated by Mahesh & Maheshwari
Desai Foundation INC. in memory of their late
mother Smt. Nirmalaben Desai

Initially we could not measure the quantity of wheat flour may require per meal, cooks in our hostel were gruelling for making rotis sufficient for 300 + children. These children have a very robust appetite. Most of them have never experienced so much food security. They do not like anything else other than roti and bhakhari. Every meal required making rotis from 70 kg flour just for 180 children. In just 2 months 6 cooks left the job here. Since the kids did not like aloo-poha, upma or anything else, the cooks were required to get up at 3.45 in the morning and begin with marathon roti making sessions. 

Expecting the children to help with these tasks is also inappropriate as they have morning school and need to leave the campus by 6.45 in the morning. These tiring 3 sessions had gradually made cooks to run away. Roti Making machine was the sole tool to minimise the endless efforts and improve the efficiency of cooks. Hence we decided to invest in a machine that rolls and roasts the rotis. This way we have reduced our manpower dependency for rolling rotis as it was the single most challenging task for the cooks.

Today it is like wonder in the kitchen, the first day trial of machine was memorable to our children, their excitement &  pleasure watching these round rotis automatically swifting from the pitballs and turning hot puffed ready to eat in seconds!!

Our dining area now whilst with stories, laughter and satisfaction. Thanks to our valuable donor Mahesh & Maheshwari Desai Foundation INC. they donated the machine in profound memory of their late mother Smt. Nirmalaben Desai. We are grateful to Dr. Maheshji to understand our requirement and helped us in atomizing the structure. 

Our dinning place is must see place in our hostel, the grown up children now act as volunteers, before entering everybody has to remove shoes, everyone must sit on the floor as equals, so all people are on the same level and nobody is ‘above’ anyone else, prayers are performed before they start, plates spoons & bowls are served & then the food is served, volunteers makes sure that children don’t waste food & after they finish they walk in que & after dining, plates and utensils are handed to washing area, they are washed in large communal areas and plates are then stacked for the next round of meal.

Roti Making Machine donated by Mahesh & Maheshwari Desai Foundation INC. in memory of their late mother Smt. Nirmalaben Desai

School Uniform – A Discipline A Unity & Identity developed by VSSM amongst the Nomadic children at Vatsalya Hostel.

Students going to N.V.Patel Scho

Uniform - it signifies a standard set of clothing by a small or large group of members. For our large group - our Vatsalya Hostel children, definition of uniform when asked about was something worth sharing .. our little Jigar says “ I like the new clothes, first time a tailor has stitched my clothes”, Neha with her twinkling eyes says “ didi have you put fragrance in these clothes I have never smelt freshly ironed clothes”, 

These little wonders until now were wearing mismatch clothes, used clothes, either larger size or sometimes skin-tight, majorly torn. When we ordered tailor made Uniforms they were delighted to wear those new clothes, properly ironed, according to their sizes. Must say that Uniform has brought a self-dignity and respect amongst them.

Pros and Cons of School Uniforms : 

Going back into memories while we were students most us did not like the idea of wearing Uniform. We wanted to have the liberty to wear fashionable clothes. Have we ever thought that these Uniforms have significant impact on those children who have never been to schools. 

Students going to Municipal school Kanya Shala

These nomadic children were deprived of basic essentials leading to depressions, addictions, frustrations and negative social behaviour. Our challenge was to initially work on their EQ. Family bonding, values & ethics of life, are prime aspects of our teachings. 

Sometimes we struggle to make them understand the basic necessity of life, here we would like to share.. Earlier they had walked miles bare feet, now wearing slippers or chappals at school they tend to forget, many a times we have given them slippers, but their innocence or ignorance takes time to understand this is also a basic need.

Quick Identification: Our Vatsalya Hostel children have been enrolled in all premier educational institute of Ahmedabad. N.V. Patel Vidyala, Nutan Vidyalaya, Satyam Vidyalaya, Anand Vidyalaya & Kanya Shala 1 & 2 No.

Uniform helps us to quickly identify the school our children go to & according to their session (morning /afternoon) the hostel staff makes them ready.

Equality: Uniform gives them a sense a quality, that no matter from wherever they belong to in classroom they are at par with other students. This feeling has helped us to make them understand in every walk of like you are equal to other kids, even you have the ability to perform best in studies, sports and any co-curricular activities at schools. 

Discipline & Self Respect:  Our Hostel staff has set a best example of team work, they have grouped children age wise, school wise & volunteers daily check the uniforms are in proper manner, washed & ironed & also the personal hygiene is maintained.

Positive thoughts are written on notice board by our nomadic children, shlokas and mantras are enchanted in daily prayers, before going to school our hostel staff guide them how to maintain discipline in school, how to be friendly with other school mates, how to take care of their belongings.

These emotional comforts have created a bond between them, self-discipline and respect amongst themselves and with others.

Maintaining school uniforms: Earlier it was a big challenge and especially the white color shirts as uniform. The children aren’t accustomed carrying white clothes and the school has white frocks as uniform.  We have requested the school authorities to permit them wear denim and t-shirts which are easy to maintain and carry. 

School Uniform has developed and enhanced their capability to build uniformity & recognition of self -Identity.  

Bunk Beds - a need to accommodate more no. of children at VSSM’s hostel...

Nomadic children at our Vatsalya hostel

Sleeping accommodation needs to be suitably furnished and of sufficient size for the number, needs and ages of children accommodated, with appropriate design or pattern comfortable for all age groups of children.

The idea behind purchasing bunk beds for VSSM, Vatsalya hostel was to accommodate more number of nomadic children in small place.

Sleeping area size for girls hostel is apparently huge enough to accommodate all 73 girls. For Boys sleeping area, 12 rooms with 6 beds each are provided in each room along with there is a huge area at the ground floor to accommodate all remaining kids.

Size of each bunk bed is 2.5 x 6 ft.

No of Bunk Beds purchased are 100 – Two tier, cost of each bunk bed is Rs.5500/-.

Hostel accommodates more than 263 nomadic children..

Sleeping area, for both boys hostel & girls hostel is of adequate size and not overcrowded.

Beds are of sufficient size, stable and of sound construction, with mattresses of reasonable depth, clean and in good condition. Mattress are sufficiently warm in winter & separate bedsheets are given and alternately changed. Blankets are received from our beloved Donor Smt. Madhuben.

Bunk beds (beds fully one above the other, as distinct from cabin style beds with desk areas or storage beneath) and apparently does not lead to overcrowding of bedroom or studying space. Beds have adequate space around them for children to change comfortably, and sufficient headroom above them (particularly above bunk beds).

All kids have single bed and individual sleeping cubicles have a good air flow. There is adequate storage space either in or adjacent to sleeping areas for kids clothing and property. Kids can if they wish personalise an area with suitable posters and personal items. Staff, staff family and visitors’ sleeping accommodation is separate from children’s sleeping accommodation. Requests from children to change bed for good reasons are properly considered by hostel in charge.

Pattern of Bunk bed : We have selected a comfortable ladder style pattern of bunk bed, keeping in mind our children are from remote villages they are not used to such style of beds. Firstly they were excited of getting up onto the top bunk. Climbing ladder to reach their own bed was fun now. Earlier kids used to sit or stand on bed and challenge their physical capabilities with other mates or just flop back down while trampling over the other kid, they had quarrel for who will sleep below as there is no ladder.

Apart from the nuisance of a bathroom run in the night there is also the obvious hazard of falling out. Our hostel bunks have proper barrier or side bar and have not heard of any occasions when children in sound sleep have plummeted off.

Safety of children : Our hostel in charge always make a quick check of the slats underneath to ensure that they have not migrated off their tracks – and this will hopefully minimise the risk of a swift descent in the night or worst a severe squashing.

These children have inclination to jump on the beds, while top or bottom bunk there is always the potential to crack their head on the ceiling or the underside of the bed above, hostel in charge take cares that children should not face such injuries.

If given a choice kids always opt for the top bunk. As they experience peaceful sleep on the top. Children need good & sound sleep to ensure proper body and mind development and we at VSSM take care of this important aspect.

Commuting to school by Van & Bus , an requirement fulfilled by VSSM.

Unnati Girls Hostel children going to school & Van
at the doorstep

VSSM’s Unnati  Girls Hostel : The 40 girls staying in Unnati Hostel are ferried to school in a private van. The distanceis not far but the city traffic is going bad to worse and it isn’t safe for small kids to walk that distance. Hence to address this issue we have arranged vans to help us ferry nomadic children to their schools.

Previously the students used to reach school by auto rickshaws or hired vehicles, as these arrangements were time consuming & to arrange more no of private wheelers at same time was challenging, these arrangements were also costly compared to the current arrangement. Now children commute by Vans, though they are private but the school timings are maintained. It costs Rs.300/- per child per month.

Vatsalya Hostel children going to school 

VSSM’s Vatsalya Hostel :  Managing the transport of 275 children of Vatsalaya Hostel to 5 different schools has been quite a challenge. The distance is more, the early morning traffic in the city near Naroda (north side of Ahmedabad) is worse due to factories & industries exist here. While it’s not safe for small children to walk that distance. Hence, to address this issue we have purchased a School Bus SML ISUZU 50+ Seater. The Purchase Cost of Bus is 14,51,000/-. It’s  being supplied on a very concessional price, below their ex-showroom price through one of our well-wisher Shri. Kiritbhai Shah. It gives immense pleasure to share with you that CIMS Hospital,Ahmedabad, has sponsored rupees 9 Lacs under Corporate Social Responsibility (CSR), for this generous cause. VSSM has contributed the balance amount of Rs. 5,51,000/-, for the purchase of bus.

We favoured the decision to buy our own school bus the reason being plying kids to/fro hostel and other multipurpose use including that of an education trip to enhance outlook of these nomadic children.
Our objectives behind buying school bus & the procedures our children & staff observe are as :

1. Prescribed information of children their respective school, individual timing to & fro are maintained by the bus driver & bus attendant.
2. Bus service is for N.V. Patel Vidyala, Nutan Vidyalaya, Satyam Vidyalaya, Anand Vidyalaya & Kanya Shala 1 & 2 No. Our children study in these five different schools, according to their standards.
3. Using the school vehicle is an opportunity for the pupils to cultivate good habits like patience, forbearance, tolerance, sympathy, team spirit, cooperation and consideration for others.
4. Children maintain order and discipline in the school bus.
5. Drivers and bus attendees are empowered to report complaints to the Hostel incharge for any action of the pupil which does not befit a cultures personality.
6. Children behaviour is monitored while waiting for the bus, entering the bus only in single line, special consideration is to be given to girls and small children.
7. No choral, shouting or throwing articles out of the bus is allowed. Making comments on the pupil outside, arguing with them etc., will invite stringent disciplinary action.
8. Maintenance of Bus is monitored by Bus driver & attendant. And Log book is maintained for the same.
9. If any child is late for school, bus doesn’t wait they have to adhere to other students timings. Such left out kids are sent separately by hostel in charge.
10. School timings are maintained & children return to hostel happily and in good spirits.

Sharing some more of VSSM's bitter-sweet experiences

Kamlaben with her 3 sons when she
was at the VSSM office..

Kamalaben Gadaliyaa was at  VSSM’s  office to drop her sons Mangal and Kamlesh both of who had ran away without informing from the newly initiated Vatsalya hostel. “Ben, we have given them birth, but you are their true parent because you have cared to educate them. We Gadaliya are considered to be tough hearted people however it was with great difficulty and a heavy heart I chose to send my children to this hostel. Ahmedabad is quite far from Vakaner you see!! But my boys proved to be worthless, you cared for them like a mother and yet  they decide to run away from school without informing anyone. How much stress you much have undergone worrying about the whereabouts of my children. When Valjibhai called up to convey that the boys had not reached back to the hostel more than them I worried about was you, how would you have felt!! You must have thought that Kamla’s sons are useless. The moment they arrived in the settlement i beat them up..they simply don’t get it what will happen of them if they do not study..we have endured so much of pain because we never got to go to school. We want our children to study and have a better future, we work hard to ensure they remain in school and look at these boys they do not want to study. I have told them if they do not want to remain in school the have no place in the house so do not return back home..” a visibly upset  Kamlaben continued speaking and crying at the same time. 

Seeing her cry the atmosphere in the office turned a bit heavy but we were glad to see such commitment from a parent to educate her children. The sons while assuring not to repeat the mistake tried  comforting her. They even promised  me something like this will not happen again  and will focus on studies!  

Rakesh who happens to be the elder to Mangal and Kamlesh also wanted to join the hostel. “Ben, enrol me in the hostel as well I too want to study!!” he requested and his mother also joined him. We have decided to enrol him, let’s see how much he can study..

We are experiencing many such incidents everyday. Some parents come complaining some thanking but all are trying to give their future generation a better tomorrow. The families shave absolutely nothing to contribute hence VSSM has taken complete responsibility of their children by trying its best to educate them.  However though VSSM wouldn’t have succeed in taking such leaps without the support of our well-wishing  friends. Many-many of you have helped us provide food, stationary, clothes to  our 350 children. 

I am sure through our collective strength we shall be able to educate  not just 350 but 3000 children and provide the mothers like Kamlaben freedom from painful drudgery she has endured all her life…..

Thank you for standing by us….

વિચરતી જાતિના બાળકો માટે વી.એસ.એસ.એમ. દ્વારા શરૃ કરેલી હોસ્ટેલના ખાટા મીઠા અનુભવો

‘બેન અમે તો છોકરાંઓને જનમ જ આપ્યો છે પણ તમે તો એના ખરા મા-બાપ છો. અમારા ગાડલિયા મને કઠણ કાળજાની કે છે. છોકરાંઓને આમ વાંકાનેર થી છેક અમદાવાદ ભણવા મુક્યા છે તે. પણ મેય મારા કાળજા પર પથરો મુકીને તેમને મારાથી દૂર મુક્યા છે. પણ આ છોકરાંઓ કપાતર પાક્યા. વગર કીધે નિશાળમાંથી આમ ભાગી આવાય? મને છોકરાં કરતાંય વધારે તમારી ચિંતા થાતીતી. તમે એમને માવીતરની ઘોડે હાચવો અને છોકરાં આમ કીધા વગર ભાગી આવે તો તમને કેટલી ચીંતા રે. 

છોકરાં હોસ્ટેલમાં ના પુગ્યા એટલે વાલજી સાહેબનો ફોન આયો. મને તમારી જ ચિંતા હતી. તમને કેવું લાગશે આ કમલાના છોકરાં આવા કપાતર પાક્યા એમ થાતુ હશેને બેન. છોકરાં વસાહતમાં આયા એવા પેલા તો બે ધોલ મારીતી બેન. એને હમજ નહીં પડતી કે નહીં ભણે તો શું થાશે. અમે ગધા મજુરી કરીએ છીએને તોય બે ટંક ભેગા થાતા નથી. લાબાચા લઈને આખી દુનિયામાં ભટક્યા કરવાનું. આમના નસીબમાં આ બધુ ના આવે એટલે એમને ભણાવવા મેનત કરુ છુ તે આમને ભણવું નથી. પણ બેન મે હવે એમને કહી દીધુ છે કે, ભણવું ના હોય તો ઘરમાં તમારી માટે કોઈ જગ્યા જ નથી. એટલે ત્યાં તો આવતા જ નહીં.’

મંગળ, કમલેશને પાછા હોસ્ટેલમાં મુકવા આવેલા ગાડલિયા કમલાબેન અવીરત બોલ્યા જ કરતા હતા.

કમલાબેનની ભણતરની સમજણ જોઈને આનંદ થયો. બાળકોને પાછા મુકવા તેઓ આવ્યા અને ઉપરની વાત કરતા છોકરાંઓની સામે જ રડી પડ્યા. ઘડીક તો વાતાવરણ ગમગીન થઈ ગયું. મંગળ અને નાના કમલેશે ‘મા હવે ભણીશું નહીં ભાગીએ પણ તુ રડમા’ એમ કહીને માને દીલાશો આપ્યો તો મને ‘હવે નહીં ભાગીએ અને ખુબ ભણીશું તેવું વચન આપ્યું.’

મંગળ અને કમલેશનો મોટોભાઈ રાકેશ જે ભણતો નથી. તેને ભણવું છે એટલે ‘હોસ્ટેલમાં મને રાખો બને મારે ભણવું છે’ તેવી વિનંતી સાથે કમલાબેન સાથે આવ્યો. અમે હાલ પુરતો એને રાખ્યો છે એને ભણાવશું. જોઈએ એ કેટલું કરી શકશે.

પણ આવા કાંઈ કેટલાય ખાટા મીઠા અનુભવો થઈ રહ્યા છે. કેટલાક વાલીઓ ફરિયાદ લઈને આવે તો કેટલાક કોઈ ફરિયાદ વગર ઉપકારભાવથી તેમની ભાવી પેઢી પોતે જે યાતના વેઠી રહ્યા છે તેવી યાતના ના વેઠે તે માટે બાળકોને ભણાવવા મથી રહી છે. તેમની આર્થિક સ્થિતિ સારી નથી એટલેvssm તેમની સંપૂર્ણ જવાબદારી લઈને તેમને ભણાવવા કોશીશ કરે છે.

આ બધુ સમાજના સહયોગ વગર શક્ય નથી. જે લોકો આ કામમાં મદદરૃપ થઈ રહ્યા છે તે તમામના અમે આભારી છીએ સાથે સાથે અનાજ, સ્ટેશનરી વગેરેની ૩૫૦ બાળકોની ઘણી મોટી જરૃરિયાતને પહોંચીવળવા ખુબ લોકો મદદમાં જોડાય તેવી અપેક્ષા રાખીએ છીએ.

એક વ્યક્તિ ધારે તો થોડું કરી શકે પણ આપણા જેવા હજારો લોકો ભેગા થશે તો 3૫૦ શું 3000 બાળકોને પણ આપણે ભણાવી શકીશું અને કમલાબેન જેવી હજારો માને તેમણે વેઠેલી વેદનામાંથી મુક્તિ અપાવી શકીશું.

સૌ સાથે જોડાય તેવી અભ્યર્થના સાથે....

ફોટોમાં કમલાબેન તેમના ત્રણે બાળકોને હોસ્ટેલમાં પરત મુકવા આવ્યાં તે વેળાની તસવીર

Our upcoming Naroda Hostel 94 children of nomadic communities got admission in reputed school...

The children who came to appear for the entrance
test and VSSM Baldosts

The glaring image that strikes you at any of the nomadic settlement is the sheer amount of children, children just loitering around out of school, out of any day-care center with nowhere to go except helping parents with earning living or attending chores.  It is heart wrenching to see such a waste of childhood. Initially, the problems we starred at were plenty but  one of the first interventions by VSSM for the nomadic communities was to ensure children start attaining education but how to make that happen was another issue. Educational deprivation was one of the core reasons for such marginalisation of these communities. We began with efforts to blend these children in the mainstream with enrolling them in the village government schools or Ashram Shalas. But numerous reasons resulted into the children coming back from Ashram Shalas or being pushed out of the schools. Hence VSSM launched its program of Bridge Schools,  meaning VSSM operated schools in the settlements which subsequently created a need to start a hostel. As the children began to understand what it is to go school, what difference it has brought to their lives; more number of children began coming to school and hostels. The children who had potential but resisted coming to school had to be  cajoled or coaxed and brought to school while  sometimes if the need  emerged  we were also  required to scold the parents to let the children remain in school. All these efforts of past few years have paid off as now there is so much demand for hostels that we have run out of space. That is the reason why we are moving children from two of our hostels to one facility in Ahmedabad. 

The Sadvichar Parivar Trust has offered VSSM one of its campus in Naroda, Ahmedabad. 180 children from Doliya hostel and 35 children from Radhanpur hostel will move into this facility from June this year. Arrangements have been made to accommodate 300 children in this hostel. The Baldosts are busy preparing a list of children interested in joining the Naroda Hostel. We hadn’t imagined in the wildest of our dreams that the figure of children willing to join the Naroda Hostel will  600. 

IN the meantime efforts are on prepare the children to appear for a school entrance test. The N. V School in Naroda has agreed to enrol these children provided they clear the entrance test. We had identified and called almost 200 children instead 300 turned up and appeared for the entrance examination held on 29th April. 94 of these children have cleared the test and secured admission in N. V. School. 

To our utter astonishment 30 children had come from Vadiya to appear for this test.  We knew the change was imminent but weren’t expecting it to be  so soon!!  The events that have unfolded during past couple of weeks  are extremely  surreal  and we can’t help but thank the Almighty for the same. 

It is equally important that we take this opportunity  to express  a big thank you to Dimpleben for her rock solid support and untiring efforts to ensure that maximum number of children benefit from Naroda Hostel. It is her efforts that have relieved us from lot of worries and anxieties…..Thank you Dimpleben and all the Baldosts of VSSM…..

વિચરતી જાતિઓ સાથે કામ શરૃ કર્યું તે વખતે પ્રશ્નોની વણઝાર સામે હતી. ઉકેલો પણ નહોતા સૂઝતા. કેટલું થશે? શું કરી શકાશે? વગેરે કશો જ ખ્યાલ નહોતો. વસાહતોમાં રઝળપાટ દરમ્યાન ભૂખ્યા અને શિક્ષણથી વંચિત બાળકોને જોઈને જીવ બળી ગયો હતો. જે પીડા આ સમુહ વેઠી રહ્યો હતો એના કારણોમાં અશિક્ષિત હોવાનું પણ જવાબદાર લાગેલું. એટલે પ્રથમ ઉકેલના રૃપે બાળકોને જુદી જુદી સરકારી આશ્રમશાળામાં દાખલ કરાવ્યા પણ તેમાં આ બાળકોને સુખ ના આવ્યું. ખુબ મૂંઝવણો વચ્ચે તેમની વસાહતોમાં તંબુશાળા અને એમાંથી 7 બાળકોને લઈને હોસ્ટેલ શરૃ કરી. અમે જેમના બાળકો ભણે એમ ઈચ્છતા એવી વસાહતોમાંથી તો બાળકોને ઉપાડીને લઈ આવતા. મા-બાપને પ્રેમથી ઘમકાવતા પણ ખરા. પણ ઘીમે ઘીમે અમે જે ઈચ્છતા હતા તે બદલાવ દેખાઈ રહ્યો હતો.

ડોળિયાગામમાં vssm સંચાલીત હોસ્ટેલમાં 180 બાળકો ભણતા જ્યારે રાધનપુરમાં 35 બાળકો. આ બંને હોસ્ટેલ જુન 2016થી અમે અમદાવાદમાં શીફ્ટ કરવાનું આયોજન કર્યું. નરોડા ખાતે આવેલા સદવિચાર પરિવારના કેમ્પસમાં 300 બાળકો રહી શકે તેવી વ્યવસ્થા ગોઠવી. સંસ્થાના કાર્યકરો હોસ્ટેલમાં ભણવા આવવા ઈચ્છતા વિદ્યાર્થીઓની યાદી તૈયાર કરીને મોકલાવી રહ્યા હતા. મને ક્યારેય ભરોષો નહોતો કે આ યાદી 600ના આંકડાને ક્રોસ કરશે. હા 600 ઉપરાંત બાળકોના મા-બાપે પોતાના બાળકોને હોસ્ટેલમાં ભણવા મૂકવાની તૈયારી દર્શાવી અને પ્રવેશ આપજો જ તેવી વિનંતી પણ કરી.

નરોડાના એન.વી. વિદ્યાલયે બાળકોની પરિક્ષા લઈને પ્રવેશ આપવાનું નક્કી થયું હતું અમે 200 જેટલા બાળકોને બોલાવ્યા હતા. તા.29મીએ આયોજીત પ્રવેશ પરિક્ષામાં 300 ઉપરાંત બાળકો પ્રવેશ પરિક્ષા માટે આવ્યા જેમાંથી 94ને એન.વી.માં પ્રવેશ મળી ગયો. 

બદલાવ શરૃ થઈ ગયો છે.. જો કે આટલો જલદી બદલાવ આવશે તેની મને કલ્પના પણ નહોતી. વાડિયામાંથી પણ 30 બાળકો પ્રવેશ માટે આવ્યા હતા. નવાઈ લાગે તેવું અને માની ના શકાય તેવું છે પણ આનંદો આનંદો.... ભગવાન thank you.. 

નરોડામાં બાળકોને ભણવા લાવીને સારુ શિક્ષણ મળે તે માટે ડીમ્પલબેન દિવસ રાત પ્રયત્નશીલ છે. તેમનું અમારી સાથે હોવાના કારણે ઘણી બધી ચિંતાઓ હળવી થઈ ગઈ છે.. thanks ડીમ્પલબેન અને vssmના તમામ દોસ્તોને

પ્રવેશ પરિક્ષા આપવા આવેલા બાળકો અને vssmના બાલદોસ્તો

Handful of grains and armful of love…

Janaki reciting the prayer ‘Unda Andhare
 thi Prabhu Param Teje Tu lai ja’
during the evening prayer at one
of the VSSM operated hostels.

A few days back we mentioned about our need for food grains to feed the children of the nomadic communities staying with the hostels we operate. We were both hopeful and apprehensive while sharing the appeal on the social media platforms.   However, we couldn’t be more grateful as it has been few days and the campaign to raise handful of grains has received an extremely  compassionate response from the members of the society.

In couple of days after the appeal, Dr. Neelam Patel called us up, she resides in Ahmedabad but we hadn’t met before,  she had called up after reading the appeal, asking us to connect with  Amitabh Shah of ‘Yuva Unstoppable’. Infact Dr. Neelam arranged our initial meeting with Amitabh. Amitabh  assured us of all possible support from ‘Yuva Unstoppable’ and just a while ago Riya one of his team members called up to get a list of stationary we required for the children. 

The feel is such positive when we come across such selfless individuals whose only concern is to be mutually helpful to create a better society. 

We are extremely grateful to you  Dr.Neelam. Along with the gratitude, we feel delighted when devoted individuals like you associate with the grater cause of nomadic communities.

Ever since we have embarked upon this journey of  creating an environment where the nomadic communities attain a life of dignity, we have experienced this divine intervention  many a times, when we meet the right kind of people at right time and this caravan of like minded and concerned individuals is only growing. It makes our belief even stronger ensuring us that we are on the right path. 

A big thank you and loads of love from the children of nomadic communities to Amitabh and his team, Dr. Neelam and all of you have supported our appeal. 

The picture has been captured by UK based  Bharatbhai Patel. Bharatbhai is our well-wisher who has stood by us in many of our endeavours. 

With all of us collectively becoming instrumental in her  and her peers education, Janaki’s prayers seem to have been answered!!

એક મુઠ્ઠી અનાજને મળી રહેલો સુંદર પ્રતિસાદ.. સૌનો આભાર... કૃતજ્ઞતા...

એક મુઠ્ઠી અનાજની અપીલ સોસીયલ મીડીયા પર વહેતી મુકી ત્યારે ખબર નહોતી કે આની શું અસર થશે. પણ કંઈક તો સારુ થશે તેવી આશા ચોક્કસ હતી. ડો. નીલમ પટેલ અમદાવાદમાં જ રહે અમે ક્યારેય મળ્યા નહોતા. પણ અનાજની અપીલ વાંચીને એમણે ફોન કર્યો અને યુવા અનસ્ટોપેબલના અમીતાભને આ સંદર્ભે મળવાનું કહ્યું. ડો.નીલમે જ એની ગોઠવણ કરી અને આજે અમે સૌ મળ્યા. કોઈનો કોઈ સ્વાર્થ નહીં પણ મદદરૃપ થવાની સૌને ભાવના. અમીતાભે શક્ય મદદ માટે ખાત્રી આપી. તેમણે સ્ટેશનરીની તો તુરત મોકલી દેવા ક્હયું. હમણાં જ એમની ઓફીસથી રીયાનો ફોન આવ્યો અને સ્ટેશનરીની વિગતો મોકલાવવા કહ્યું. કેવા સરસ માણસો કેવી સરસ રીતે એક બીજાને સહયોગ કરી રહ્યા છો.

ડો. નીલમ અમે સૌ આપના આભારી છીએ. આમ તો હવે આપ અમારી સાથે અને આ કામમાં ભાગીદાર છો એટલે આભારની સાથે સાથે આપ જેવા સંનિષ્ઠ વ્યક્તિઓ અમારી સાથે છે એનો વિશેષ આનંદ વ્યક્ત કરુ છું.

કુદરત સારા કામમાં કેવા સરસ માણસોને શોધીને ભોગા કરી દે છે એનો અનુભવ આ કામ શરૃ કર્યું ત્યારથી અનુભવુ છુ પણ આવા અનુભવો દિવસે દિવસે વધી રહ્યા છે. કુદરત અમારી સાથે છે એના પરની શ્રદ્ધા વધારેને વધારે દ્રઢ થતી જાય છે. 

અમીતાભ આપ, આપની ટીમ સાથે ડો નીલમ અને આ કામમાં મદદરૃપ થનાર સૌને વિચરતી જાતિના બાળકોનું ખુબ વહાલ અને આભાર...

vssm સંચાલિત કલરવ હોસ્ટેલમાં ભણતી જાનકી જે ઈશ્વરને ‘ઊંડા અંધારેથી પ્રભુ પરમ તેજે તું લઇ જા’ ની પ્રાર્થના કરે છે જેનો ફોટો UKમાં રહેતાં અને vssmના કામોમાં સદાય સહાય કરતા ભરતભાઈ પટેલ દ્વારા લેવાયો છે. 

જાનકીની પ્રાર્થના ઈશ્વર સાંભળી રહ્યો છે અને આપણને સૌને બાળકોના શિક્ષણમાં નિમિત્ત બનીવી રહ્યો છે.

Janaki realises her true potential…...

Janki with her certificate

Quite, intelligent, diligent and mature beyond her age is how we would describe 11 years old Janaki Nayak. In 2012, 7 years old Janaki arrived at Kalrav Hostel in Doliya along with elder sister Payal.  These small girls  had just lost their mother and the daunting task of raising the family was left on their father Vishnubhai who works as manual laborer.  A shattered Vishnubhai was in no condition either psychologically, physically or financially to take care of his five children; four daughters and one son all between the ages of 10 years to 2 months at the time his wife passed away.  Nonetheless, it was important for him to keep going so that at the end of the day he had money to buy food to feed his children.  A concerned and caring father that he is, Vishnubhai decided not to remarry but raise children with some help from his extended family. Another concern that boggled him was education of his children. These devastated children who were going to school found it hard to cope with the loss of   their mother.  He approached VSSM with a request to enroll his elder two daughters in the Doliya Hostel.

At the time of her enrolment Janaki could hardly  read or write and was under sever trauma. She would frequently wake up in the middle of the night crying for her mother. The team of Kalrav provided her all the necessary care and support and love of a mother. Today, Janaki is a confident 11 year old, studying in 6th grade, excelling in studies as well as co-curricular activities. Since last 2 years Janaki ranks first in her class, recently she went on to win the school elocution competition when she spoke on the subject of ‘Democracy and the Indian Election system.’ Janaki takes initiative of managing various tasks in the hostel and performs her duties well.
 The adversities of life  have made Janaki an extremely mature girl at a very young age. She is aware of the sacrifices her father has made to raise her and the siblings, especially not marrying again (which is very common in their community).  When she grows up she wants make life easy for her father. Janaki desires to peruse medicine when she grows up.
 So what would have become of Janaki had she not come to stay at Kalrav hostel?? Well, she like hundreds of girls of her community would have been married and working as a child labour in any of the farms to supplement her family’s income and feed the large brood!! It is the opportunities created at Kalrav that has enabled Janaki realize her true potential.

vssm સંચાલિત કલરવ હોસ્ટેલ, ડોળીયામાં ભણતી જાનકી વકૃત્વ સ્પર્ધામાં પ્રથમ

“પપ્પા, મારી મમ્મી ક્યારે આવશે...?” સહજ રીતે માતાની છત્રછાયા ગુમાવી બેઠેલ દીકરી જાનકી દ્વારા અનાયાસે પૂછવામાં આવેલ પ્રશ્ન! વાત છે મહેલજ ગામના વતની નાયક વિષ્ણુભાઈની. પત્ની ચાર-ચાર દીકરીઓ અને એક દીકરાને મુકીને ચાલી ગઈ, અવિરત અનંત પ્રવાસે. પાંચ-પાંચ સંતાનોની જવાબદારી ખભે લઈ વિષ્ણુભાઈ આખો દિવસ ‘દાડ્યું’ કરી ગુજરાન ચલાવે. ઘરે મારાં બાળકો એકલા-અટુલા છે” તેવી દ્વિધામાં હંમેશા રહે.
બાળકો ઘીમે-ધીમે મોટા થવા માંડ્યા, દરેક પિતાની જેમ તેમને તેમના અભ્યાસનો પ્રશ્ન સતાવવા માંડ્યો. તેઓ પણ યુનિફોર્મ પહેરી ઊછળ કૂદ કરતા બાળકોના સપના જોવા માંડ્યા. પરંતુ,એક મજુરી કરતા, ઘર વિહોણા, વિધુર પાંચ બાળકોનાં બાપને તે અધિકાર ક્યાંથી હોય. સરકારે શિક્ષણ એક ‘મૂળભૂત બંધારણીય અધિકાર’ ઘોષિત કર્યું છતા પણ ભણતરમાં પૈસાનો ભાર અનિવાર્ય છે તે વિષ્ણુભાઈ સારી પેઠે જાણતા હતા. તેથી ગામઠી સરકારી નિશાળમાં જાનકીને દાખલ કરી, પણ મન:સ્થિતિ પહેલા જેવી જ, કારણ ત્રીજા ધોરણમાં હોવાં છતાં જાનકીને કક્કાનો ક ન આવડે.
આવા કપરા સંજોગોમાં વિષ્ણુભાઈએ ડોળીયા ગામમાં vssm દ્વારા વિચરતી જાતિનાં બાળકો માટે ચાલતા છાત્રાલય વિશે સાંભળ્યું. આ છાત્રાલયમાં બાળકોને વિનામૂલ્યે ભણાવાય છે તે સાંભળી વિષ્ણુભાઈએ છાત્રાલયની મુલાકાત લીધી. “હે બુન, મારી છોડીને ઓય ભણવા રાખશો?” ડોળીયા કન્યા છાત્રાલયનાં બાલદોસ્ત વંદનાને અભણ બાપે પુછેલ સાહજિક પ્રશ્ન.
સર્વે દ્વારા કુટુંબની પરિસ્થિતિનું આકલન કરી જાનકીને ચોથા ધોરણમાં દાખલ કરવામાં આવી. આમ, વિધિવત્ રીતે શિક્ષાનો પ્રારંભ થયો. જાનકી પ્રથમ વર્ષે છાત્રાલયમાં કક્કાના ક થી જ્ઞ જાણી શીખી. હંમેશા નિયમિત વિદ્યાર્થીની જાનકીએ ધીમે-ધીમે પોતાની પ્રતિભા દેખાડવા માંડી. ભણતરનું એવું તો ઘેલું લાગ્યું કે પાંચમાં ધોરણની વાર્ષિક પરીક્ષામાં નાયક જાનકી વિષ્ણુભાઈ પ્રથમ નંબર લાવી. અત્યારે એના વર્ગમાં એ ‘રેન્કર’ છટ્ઠા ઘોરણમાં અભ્યાસ કરે છે.
આજે જાનકી છાત્રાલય વ્યવસ્થાની ઘણી જવાબદારીઓ સંભાળે છે. બાળકોના સર્વાંગી વિકાસ માટે છાત્રાલયમાં અવારનવાર ઈત્તર પ્રવૃત્તિઓ થતી હોય છે. તેમાં પણ તેણી સક્રિયપણે, રસપૂર્વક ભાગ લે. ૨૫મી જાન્યુઆરી એટલે રાષ્ટ્રીય મતદાતા દિવસ. આ દિવસે શાળામાં યોજાયેલ વકૃત્વ સ્પર્ધામાં હોશભેર જાનકીએ ભાગ લીધો. અને ‘લોકશક્તિ અને ભારતની ચૂંટણી પ્રક્રિયા’ વિષય પર બોલી પ્રથમ ક્રમાંકે આવી. પિતા તરીકે વિષ્ણુભાઈ આજે કહે છે, “આ vssmની નીહાળે મારી છોડીને ખુબ સારી સુવિધા આપી. આજે મારી બે છોડી ને એક છોરો ઓય ભણે સે. હું બીજાને પણ કવ સુ તમારા સોકરાવને ભણવા ઓય મુકો.”
જાનકી જેવાં અનેકોનાં અનેક કોડ ઈશ્વર પૂર્ણ કરે તેવા મનોરથ સાથે, વિષ્ણુભાઈ જેવાં અનેક બાપનાં ૭૦૦ થી વધારે સંતાનોને vssm વિનામૂલ્યે શિક્ષાની સુવિધા પૂરી પાડી રહ્યું છે.
જાનકી પોતાને મળેલાં સર્ટીફીકેટ સાથે..

Glowing performance at the district level sports meet by the students of Vatsalya Hostel….

 the winners with their medals

The 'Shri. Rajsobhag Satsan Maldal’ an organisation working in Surendranagar district organises an annul event to promote holistic and better quality in education in the region. As a part of this campaign activity it organises various sports competitions. This year the event took place in Sayla with participation from 132 schools. The children from VSSM’s Doliya based  Vatsalya hostel participated in the various competitions and races. Pravin stood first winning the gold medal in creative activities while the Vatsalya team stood first and won the gold medal  in building the human pyramid competition. 

Congratulations to all the winners and their bal-dosts for such a wonderful performance and special compliments to the team members Valji and Harkishan for working tirelessly in grooming the nomadic children at the hostels. You all make us really proud. 

vssm સંચાલિત હોસ્ટેલમાં ભણતા વિદ્યાર્થીઓ વિવિધ સ્પર્ધામાં અગ્રેસર 

સુરેન્દ્રનગર જીલ્લામાં કાર્યરત ‘શ્રી રાજ્સોભાગ સતસંગ મંડળ’ દ્વારા દર વર્ષે શિક્ષણ સુધારણા અભિયાન અંતર્ગત સુરેન્દ્રનગર જીલ્લામાં કાર્યકર શાળાઓના બાળકો વચ્ચે વિવિધ સ્પર્ધાનું આયોજન કરવામાં આવે છે. વર્ષ ૨૦૧૬માં ૧૩૨ શાળાઓને લઈને સાયલા ગામે વિવિધ સ્પર્ધાનું આયોજન મંડળ દ્વારા કરવામાં આવ્યું. જેમાં vssm સંચાલિત અને આરતી ફાઉન્ડેશનના આર્થિક સહયોગથી ચાલતી વાત્સલ્ય હોસ્ટેલમાં રહીને ભણતા બાળકોએ પણ ભાગ લીધો. જેમાંથી સર્જનાત્મક પ્રવૃત્તિમાં પ્રવીણનો પ્રથમ નંબર આવ્યો જયારે પિરામીડ બનાવવાની સ્પર્ધામાં પણ હોસ્ટેલ ટીમ પ્રથમ આવી.

પ્રવીણ અને પિરામીડ સ્પર્ધામાં ભાગ લઈને પ્રથમ આવનાર સૌ બાલદોસ્તોને અભિનંદન સાથે સાથે આ બાળકોને તૈયાર કરનાર vssmના કાર્યકર વાલજી અને હરકિશનને પણ અભિનંદન..

ફોટોમાં પોતાને મળેલાં ઇનામ સાથે પ્રવીણ અને પિરામીડ વિજેતા ટીમ

VSSM receives Rs. 65 lakhs grant from Jain Yuvak Sangh, Mumbai towards construction of an Educational Enclave for the children of nomadic communities…

Receiving the Fixed Deposit of the donation
amount from the trustee of Jain
Yuvak Sangh and our well-wishers at
the program…..

Once the omni present and all important nomadic communities are  forgotten communities today, struggling to remain afloat and survive under absolutely inhuman  living conditions.  Not only do the survive under inhuman conditions,  they also confront on daily basis the  inhuman attitude of the society in general. It is not because they went wrong in the midst of all the growth and development it is because we chose to forget them. And why did we forget them; because they  no longer  hold that importance in our lives!!  

VSSM has chosen to work for the welfare and development of these forgotten nomadic communities. We at VSSM feel that the society today is indebted towards  the nomads for their contribution in the evolution of our present day society. The responsibility we have embraced,  the individuals and organisations that are joining in our efforts give us all  the privilege to experience the joy of giving back. On 20th February 2016 we experienced one such gratifying moment when Mumbai based Jain Yuvak Sangh donated Rs. 65 lakhs towards the construction of an Educational Enclave for the children of nomadic communities. 

We are extremely grateful to the Jain Yuvak for their generous contribution. We would also like to take this opportunity to thank all our dear well-wishers who remained present during the program and extended financial contribution towards the building of Educational Enclave. 

વિચરતી જાતિના બાળકોના અભ્યાસ માટે નિવાસી સંકુલ બનાવવા મુંબઈ જૈન યુવક સંઘે vssm ને ૬૫ લાખનું અનુદાન અર્પણ કર્યું

vssmને JYS દ્વારા વિચરતી જાતિના બાળકોના શૈક્ષણિક સંકુલ બનાવવા માટે ૬૫ લાખનું અનુદાન આપવામાં આવ્યું..

વિચરતા સમુદાયોનું આપણા માથે મોટું ઋણ છે અને એ ઋણ ચુકવવા સૌ સાથે મળીને કોશિશ કરે એ ક્ષણ જીવનની ધન્ય ક્ષણ છે. વિચરતી જાતિની પડખે જયારે પણ કોઈ ઉભા રહીને મદદ કરે ત્યારે ત્યારે એ ધન્યતા અનુભવાય છે. આવી જ એક અદભુત પળના સાક્ષી તા.૨૦મી ફેબ્રુઆરીના રોજ બનવાનું થયું. શ્રી મુંબઈ જૈન યુવક સંઘે વિચરતા સમુદાયના બાળકોના હોસ્ટેલ નિર્માણ માટે રૂ.૬૫ લાખનું અનુદાન સહર્ષ vssmને અર્પણ કર્યું. JYSના અમે સૌ આભારી છીએ.

JYS સિવાય આ કાર્યક્રમમાં ઉપસ્થિત સૌ વહાલાં સ્વજનોએ પણ પોતાનો અમુલ્ય આર્થિક સહયોગ આ નિમિત્તે નોંધાવ્યો એ માટે સૌના પણ આભારી છીએ.. 

ફોટોમાં ૬૫ લાખની FD આપતાં JYSના ટ્રસ્ટી અને કાર્યક્રમમાં ઉપસ્થિત સૌ સ્વજનો

Foundation Stone laying ceremony for the construction of educational enclave for the children of nomadic communities….

The well-wishers of VSSM at the foundation
stone laying ceremony...

10 years ago when we began working with the nomadic communities of Gujarat we realised that  the challenges they faced were immense, we were absolutely clueless on how to begin, from where to begin, the lives of hundreds and thousands  of these families was in absolute shatters. Right from establishing them as citizens of this country to addressing their need for housing, livelihood, education, health and restoring their dignity everything had to addressed. We took baby steps and with perseverance we tackled one issue at a time. 10 years down the line we have made significant progress and much has changed for the better, but one issue that is Education of the nomadic children is a biggest challenge we face requiring very intensive efforts. 

From bridge schools in tents to hostels in rented premises, enrolling children in prominent education institutions across Gujarat, VSSM has made efforts in all these directions in its mission to educate the children of some of the most marginalised and extremely poor communities of this country.  But what we required was a premises and institute that addresses the specific needs of nomadic children, such children who have never lived settled lives and socialised in that manner. VSSM has had contemplated such facility but funds were always an issue. Mumbai based ‘Jain Yuvak Sangh’ helped us ease the need of funds by making a generous donation of Rs. 65 lakhs for the construction of an education enclave for the children of nomads. The land required for the same has been donated by ‘Sadvichar Parivar.’ 

The well-wishers of VSSM at the foundation
stone laying ceremony...

The foundation stone laying ceremony for the same was organised at Uvarsad  on 20th February….

Hoping to accomplish our much awaited dream of having a stand alone education facility for our beloved children from nomadic communities….

The well-wishers of VSSM at the foundation stone laying ceremony...

  

vssm દ્વારા વિચરતી જાતિના બાળકોના અભ્યાસ માટે નિવાસી સંકુલ બનાવવા માટે ભુમીભુજન યોજાઈ ગયું.

વિચરતા સમુદાયના પરિચયમાં આવવાનું થયું ત્યારે એ લોકો જે મુશ્કેલી વેઠી રહ્યાં હતાં એ જોઇને જ હેરાન થઇ જવાયું હતું. સમસ્યાઓ તો ગણ્યા ગણાય નહિ અને છાબડીમાં માય નહિ એટલી. ધીમે ધીમે બધું સમજાતું ગયું અને ઉકેલો સુઝતા ગયા એમ એમ આગળ વધતાં ગયા. નાગરિક તરીકેની ઓળખ, ઘર, રોજગાર અને શિક્ષણની દિશામાં નોંધપાત્ર કહી શકાય એવું કામ થઇ રહ્યું છે. 

પણ શિક્ષણમાં જેટલું કરીએ છીએ એના કરતા પણ વધારે કામની જરૂર હતી. વિચરતી જાતિઓની વસાહતોમાં જ તંબુશાળા અને ત્યારબાદ ભાડા પર હોસ્ટેલ શરુ કરી. આ બધામાં આ સમુદાયના બાળકોને અનુરૂપ શિક્ષણ સંકુલ થાય તે અત્યંત જરૂરી લાગતું હતું. મુંબઈમાં vssmના કામોમાં સદાય સહાયભૂત થતાં ‘શ્રી મુંબઈ જૈન યુવક સંઘ’ના ટ્રસ્ટીગણે રૂ.૬૫ લાખ બાળકોના શિક્ષણ અર્થે બાંધવાની થતી હોસ્ટેલ માટે એકત્રિત કરી આપ્યાં અને ‘સદવિચાર પરિવારે’ હોસ્ટેલ માટે જમીન આપી. આ જમીનનું ભૂમિપૂજન તા.૨૦ ફેબ્રુઆરીના રોજ ઉવારસદ મુકામે યોજાઈ ગયું.. 

બસ વિચરતી જાતિના બાળકો માટે સુંદર નિવાસી શાળાનું સ્વપ્ન ઝટ પૂરું થાય એવી પ્રભુ પ્રાર્થના..

ભૂમિપૂજન કરી રહેલાં vssm સાથે સંકળાયેલા સૌ સ્વજનો..

The girls of VSSM Ahmedabad hostel shine at their school’s Annual Sports Day….

Nomadic Girls with their medals.

Looking at the way our charismatic and wonderful daughters residing at the Ahmedabad hostel are growing triggers the feelings of relief and joy…it makes us thank the moment we decided to start a hostel for these nomadic girls and  give them an opportunity to realise their potential, to grow and bloom in a secured and encouraging environment.  

Since last June, 35 girls haven been staying in a hostel initiated by VSSM just behind its Ahmedabad office. The girls are enrolled in a leading school of Ahmedabad  city - the H. B. Kapadia School where they are gradually improving in their studies. Thought one field they excel in is sports. 

On 22nd February during the school’s  Annual Sports Day event the girls won numerous medals, so many that when they began showing me the medals I could not stop myself from asking, “ were you all alone at the event or the event had other participants as well??” To which they replied, “Didi, there were so many other participants but we remained ahead of them, our teacher also told us that along with studies we are improving in sports activities too!!” After which they all broke into a carefree laughter. 

I asked them to line up with their medals and allow me to take a group photograph. “Didi, share this picture with our parents so that they get to know what we have accomplished, how understanding and clever we have become…”

Such amazing and resilient  daughters we are blessed to be taking care of….

vssm દ્વારા ચાલતી હોસ્ટેલની દીકરીઓનો સ્પોર્ટ્સમાં ઉત્તમ દેખાવ

Vssm દ્વારા અમદાવાદમાં વિચરતી જાતિની દીકરીઓની હોસ્ટેલ ચાલે જેમાં ૩૫ દીકરીઓ ભણી રહી છે. આ દીકરીઓ અમદાવાદની ખુબ જાણીતી સ્કુલ એચ.બી. કાપડીયામાં અભ્યાસ કરી રહી છે. ભણવામાં ધીમે ધીમે તેજસ્વી થઇ રહી છે પણ રમત- ગમતમાં અવ્વલ છે.

તા.૨૨ ફેબ્રુઆરીના રોજ દીકરીઓની સ્કુલમાં આયોજિત સ્પોર્ટ્સ ડેમાં હોસ્ટેલની દીકરીઓ ઢગલાબંધ મેડલ જીતીને આવી. જયારે એમણે મેડલ બતાવવાના શરુ કર્યા એટલે સાહજિક રીતે પૂછાઈ ગયું, 

‘સ્પર્ધામાં તમે એકલા જ હતા કે બીજા કોઈ હતા?’

અને અમારી વહાલી દીકરીઓએ કહ્યું, ‘દીદી બહુ બધા હતા પણ અમે બધામાં આગળ રહ્યાં. અમારા ટીચર કહેતાં કહેતાં હતા કે, આ છોકરીઓ તો ભણવાની સાથે સાથે હવે રમવા પણ પહેલી આવવા માંડી છે.’ આટલું કહી બધી જ દીકરીઓ ખુબ હસી..

મે બધાના ફોટો પડ્યા એટલે એમણે કહ્યું, ‘અમારા ઘરે આ ફોટો મોકલાવજો એ લોકો જુએ તો એમને ખ્યાલ આવે કે, અમે ક્યાં પહોચી ગયા છીએ!.. કેવી સમજદાર થઇ ગઈ છે..

ફોટોમાં એમણે મળેલાં મેડલ સાથે દીકરીઓ

Viram Vansfoda makes us all proud, stands first in long jump event at a block level sports meet…….

Viram with certificate he received, with his
house in the backdrop, soon these families
will be moving to their pucca homes...

Viram Vansfoda, son of Chaganbhai Vansfoda of Jesada village in Shankheshwar block of Patan studies in 5 standard at the village primary school. He has recently won a gold medal in the long jump event at a sports meet organised at the Sankheshwar block level. 

Chaganbhai  earns his living by selling plastic house-ware. These once nomadic Vansfoda families now lead settled lives with men wandering in neighbouring villages for selling such plastic ware.  VSSM has been instrumental in helping this families obtain residential plots in the village. Currently the construction of their houses in underway. 

Viram winning  a medal is a  matter of pride for his entire settlement. “ VSSM will  support you only on a precondition - you will have to send your children to school and ensure they receive continuous education,” was a requirement VSSM’s Mohanbhai had put forth these families before beginning to support them. This is how such barters pay off…. and we are definitely not going to have it any other way…..

Congratulations to Viram and Mohanbhai..

વિરમ વાંસફોડા તાલુકા કક્ષાની લાંબીકુદ સ્પર્ધામાં પ્રથમ આવ્યો..

પાટણ જીલ્લાના શંખેશ્વર તાલુકાના જેસડાગામમાં રહેતાં છગનભાઈ વાંસફોડાનો ધો.૫માં ભણતો દીકરો વિરમ તાલુકા કક્ષાની લાંબીકુદ સ્પર્ધામાં પ્રથમ આવ્યો.

વિરમભાઇ પ્લાસ્ટીકના તબકડા વેચવાનું કામ કરે છે. vssmના સતત પ્રયત્નથી આ પરીવારોને રહેણાંક અર્થે પ્લોટ અને ઘર બાંધકામ માટે મકાન સહાય મળી છે. એમના ઘરો બનવાનું કામ ચાલુ છે. આ પરિવારો હવે સ્થાઈ રહે છે અને એમના બાળકો સ્કુલમાં ભણવા જાય છે. પુરુષો કામ માટે આસપાસના વિસ્તારમાં વિચરણ કરે. 

આવામાં વિરમનું તાલુકામાં પ્રથમ આવવું આખી વસાહત માટે ગૌરવ સામાન છે. vssmના કાર્યકર મોહનભાઈની આ પરિવારોના પ્લોટ અને અન્ય કામોમાં મદદ કરવા માટે મુકેલી શરત કે ‘તમારા બાળકોને શાળામાં ભણવા મોકલશો તો જ હું તમારા કામમાં મદદ કરીશ’ એનું આ પરિણામ છે. 

વિરમ અને મોહનભાઈ બન્નેને અભિનંદન

ફોટોમાં વિરમ પોતાને મળેલાં પ્રમાણપત્ર સાથે જે હાલની એમની રહેણાંકની સ્થિતિ સાથે જે આગામી એક વર્ષમાં બદલાશે.

The children from Doliya Hostels shine bright at an Art Competition...

Samata and Ravi Bjania with their medals….

The KALRAV and VATSALYA are two Hostel in Doliya is a VSSM managed hostel supported by The Giant Group of Central Mumbai and Arati Foundation. The Kalrav hostel (Nomadic girls hostel) first became operation to accommodate  girls from the nomadic families but as the demand from boys emerged Vatsalya hostel (Nomadic boys hostel) became operational to accommodate the boys of nomadic communities. Currently around 200 children stay with these hostels.

While the children stay with the hostel they school at the government schools in Doliya. Along with the regular studies emphasis is given on the all round development of the children and they are mentored lot of co-curricular activities.

Two children for both the hostels showed outstanding performance in the recently organised art and painting competition by the ‘Kala Shikshak Sangh.'

Samata Nakiya, a 9th grader from Digsar village in Surendranagar’s Muli block bagged a gold medal in her category. Samata comes from a family of 6 daughters. The economic condition of her family is so weak that educating his daughters was an impossible task for her father. VSSM asked her father to send his girls to Kalrav hostel. Samata wishes to be a teacher when she grows up.

Ravi from the Vatsalya Hostel went on to secure bronze medal in the competition. Ravi is from Kadi town, his father earned living by working as construction labour. The family was always on the move wandering in each of work. This affected the Ravi’s chances of receiving decent education. Hence he was enrolled in Vatsalya Hostel.

Such initiatives by VSSM supported by its well-wishers are enabling extremely marginalised children realise their potential and achieve their dream of a better brighter future.

Congratulations to Samata and Ravi and all the very best for future endeavours..

vssm સંચાલિત હોસ્ટેલમાં ભણતા વિચરતી જાતિના બાળકોએ ચિત્ર સ્પર્ધામાં સિદ્ધિ હાંસલ કરી

સુરેન્દ્રનગર જીલ્લાના સાયલા તાલુકાના ડોળીયા ગામે ‘વિચરતા સમુદાય સમર્થન મંચ’ સંચાલિત ‘જાયન્ટ ગ્રુપ ઓફ સેન્ટ્રલ મુંબઈ’ અને ‘આરતી ફાઉન્ડેશન’ના આર્થિક સહયોગથી ચાલતી કલરવ કન્યા છાત્રાલય અને વાત્સલ્ય કુમાર છાત્રાલયમાં વિચરતી અને વિમુક્ત  જાતિઓનાં બાળકો અભ્યાસ કરી રહ્યા છે.

છાત્રાલયમાં અભ્યાસની સાથે સાથે અન્ય પ્રવૃત્તિ પણ કરાવવામાં આવે છે. તાજેતરમાં જ ‘કલા શિક્ષક સંઘ’ દ્વારા આયોજિત ચિત્ર રંગપુરણી સ્પર્ધામાં બન્ને હોસ્ટેલના બે વિદ્યાર્થીઓએ ઉત્કૃષ્ટ પ્રદર્શન કર્યું.

કલરવ કન્યા છાત્રાલયમાં રહીને ધોરણ ૯માં અભ્યાસ કરતી મુળી તાલુકાના દિગસર ગામની સમતા નાકીયા એ પ્રથમ ક્રમ પ્રાપ્ત કરી ને સુવર્ણચંદ્રક પ્રાપ્ત કર્યો . સમતાના પરિવારમાં ૬ બહેનો છે અને આર્થિક પરિસ્થિતિ ખરાબ હોવાના કારણે સમતાને આગળ ભણાવી શકવાની એના પિતાની ક્ષમતા નહોવાના કારણે સમતાને vssm સંચાલિત હોસ્ટેલમાં ભણવા મૂકી છે. સમતા પણ ભણીને  શિક્ષક બનવા માંગે છે .  

વાત્સલ્ય કુમાર છાત્રાલયમાં રહીને ધોરણ ૯માં અભ્યાસ કરતો રવિ બજાણીયા એ ચિત્ર રંગપુરણી સ્પર્ધામાં તૃતીય ક્રમ પ્રાપ્ત કરીને કાંસ્યચંદ્રક મેળવ્યો હતો. રવિ મુળ નાની કડીનો વતની છે. તેના પપ્પા કડિયાકામ કરીને પરિવારનું ગુજરાન ચલાવે છે. તેઓ મજુરી માટે વિચરણ કરતા રહે છે. આથી તેમણે રવિને હોસ્ટેલમાં ભણવા માટે મુક્યો છે.

વિચરતી જાતિના દરેક બાળકોનું ભવિષ્ય તેજોમય બને એવી શુભેચ્છા સાથે રવી અને સમતાને ખુબ ખુબ અભિનંદન.. 

ફોટોમાં vssm સંચાલિત હોસ્ટેલમાં ભણતા વિદ્યાર્થીઓને ચિત્ર રંગપુરણી સ્પર્ધામાં મળેલી સિદ્ધી..