Kindly pray for our success in realizing this dream of educating the children of Kakar...

Mittal Patel interacting with vadi ommunity girls

Kakar is a settlement with a considerable population of Fulvadi families. The once snake charmers, the Fulvadi, now earn their living from agricultural activities or other menial jobs, and in the absence of work, they choose to beg. And all of these options need them to migrate to distant places, hindering their children’s education prospects. As a result, there is not a single boy in the settlement who has studied beyond 9th grade and a girl who has completed 5th grade.

After understanding these peculiar challenges, it was essential to have a residential facility where the children could stay back while their parents migrated. So, after a wait of several years, finally, Smt. Virabahen Meghjibhai Shah (Chanderiya) Hostel was built, and 140 children have been enrolled.

However, these children are not at all inclined towards studying. Our Bal-Dosts Kajal, Ghanashyam, Naran, Vanita, and others are continuously working towards raising their attitude towards learning, but the moment they become tough, the children snap and prepare to leave. Even their parents do not support the efforts. One complaint from the children is they come over to take them back.

“Why do you choose to fight tough battles?” my team members often ask me. And I tell them we will always choose to take the road less traveled, constantly challenge ourselves, and take up tough jobs.

I decided to go and stay with these children for a couple of days. “What do you all wish to become in life?” I inquired. There was no response, I repeated the question a few times, after which some kids responded.

“Didi, I will begin to beg after I complete 8th grade,” said one.

“I will also do the same,” responded another.

“After I complete 8th grade, will any factory employ and pay me Rs. 12,000?” one asked.

“I want to drive an automobile to ferry people!” said one.

Around five kids spoke, but none could think beyond 8th grade, as if the boys had decided to study until 8th and the girls unto grade 4th.

It is often said, “if you stop dreaming, you start dying!” But here, the children have no dreams.

We have an uphill task; the challenges are formidable. But we will continue to endeavor; we are waiting for that one child to shine through, and I know the entire community will follow. 

We are grateful for the support of respected Shri Pravinbhai Shah, Shri Piyushbhai Kothari, Jetco Organisation, Mardvibahen, Pallika Kanani, YVO Group, respected Shri Krishnakant Mehta, Indira Mehta in this arduous task. I know that the team will not shy away from pouring their heart and soul into these efforts; kindly pray for our success in realizing this dream of educating the children of Kakar.

શરણાઈ તો બધા વગાડી જાણે પણ સાંબેલું વગાડે એ સાચ્ચો... 

અમે સાંબેલું વગાડવાનું અઘરુ કાર્ય હાથ ઘર્યું...

બનાસકાંઠાનું કાકર. ફુલવાદી પરિવારો ત્યાં રહે. સાપના ખેલ કરવાનું હવે રહ્યું નહીં એટલે ખેતી કામ માટે ને એ  ન મળે ત્યારે ભીક્ષા માંગીને નભવા અર્થે ફુલવાદી પરિવારો સ્થળાંતર કરે. બાળકો પણ એમની સાથે સ્થળાંતર કરે. પરિણામે એમનું શિક્ષણ બગડે. આખી વસાહતમાં નવ ધોરણથી આગળ ભણેલો એકેય છોકરો ન મળે ને પાંચ ધોરણથી આગળ ભણેલી દીકરી ન મળે. 

મા-બાપ બાળકોને વસાહતમાં મુકીને જઈ શકે ને બાળકો ભણી શકે તે માટે અમે શ્રીમતી વિરાબહેન મેઘજીભાઈ શાહ(ચંદેરિયા) છાત્રાલયનું નિર્માણ કર્યું અને 140 બાળકોનો પ્રવેશ થયો. 

પણ બાળકોને ભણવું જરાય ગમે નહીં. અમારા બાલદોસ્ત કાજલ, ઘનશ્યામ, નારણ,  વનીતા ભણતર માટે જરાક દબાણ કરે કે બાળકો કહી દે અમારે ઘરે જવું છે ને વાલીઓ પણ સામે બાળકોને લઈ જવા તૈયાર. 

કાર્યકરો કહે, તમને આવા અઘરા કામો જ કેમ ગમે? ને હું ઉપરનું વિધાન શરણાઈ તો સૌ વગાડે વાળુ કહુ.

આ બાળકો સાથે હમણાં ત્રણ દિવસ રહી. એક દિવસ બધાને પુછ્યું તમારે શું બનવું છે?  પહેલાં તો જવાબ જ ન મળ્યો. બે ચાર વાર પુછ્યું પછી કહ્યું,

દીદી આઠ ધોરણ ભણી પસી મોગવા જઈશ.બીજાએ કહ્યું, મુયે આઠ પસી મોગવા જઈશ.ત્રીજાએ કહ્યું આઠ ભણું પસી ફેકટરીમાં બાર હજારના પગારવાળી નોકરી મલ?ચોથાએ કહ્યું મારે તો સટલિયું ચલાબ્બુ હ્....

પાંચેક છોકરાંઓએ સ્વપ્ન કહ્યા એ પણ ઉપર જણાવ્યા પ્રમાણેના... 

છોકરાંઓ ધો. 8 સુધી ભણવાનું નક્કી કરે ને દીકરીઓ ધો.5...

સપના મરી જાય એ માણસ મરી જાય એમ કહે પણ અહીંયા તો સપના જ નથી...

અમારે ઘણું મથવાનું છે.. ને મથીશું. બસ અહીંયાથી કોઈક દીકરો કે દીકરી ભણીને આગળ નીકળી જાય તો આખો સમાજ એની પાછળ નીકળી જશે...

અમારા આવા કઠણ કાર્યમાં આદરણીય પ્રવિણભાઈ શાહ, શ્રી પિયુશભાઈ કોઠારી, જેટકો સંસ્થા, માર્દવીબેન, પલ્લીકા કાનાણી, YVO ગ્રુપ, આદરણીય ક્રિષ્ણકાંત મહેતા, ઈન્દિરા મહેતા વગેરે સ્વજનોની મદદ મળી રહી છે એ માટે આભારી છીએ. બસ સફળ થશું એ માટે તમે સૌ પ્રાર્થના કરજો... 

બાકી મહેનતમાં પાછા નહીં પડીએ એ નક્કી....

#MittalPatel #VSSM

Smt. Virabahen Meghjibhai Shah
(Chanderiya) Hostel was built, and
140 children have been enrolled. 

Mittal Patel with the boiys and girls of our kakar hostel

Nomadic children studying at our kakr hostel

Mittal Patel stayed with these children for
couple of days

May others from Drashti's community inspire to follow her foot-steps!!!

Mittal Patel with Drashti Bajaniya

Drashti hails from the Bajaniya community, which has very poor performance on the education front, especially girl child education. However, Drashti’s Uncle enrolled her in VSSM  operated hostel while she was very small. Today, Drashti completed education up to 12th grade and a para-medical course. The interest kindled by the para-medical course has enthused her to enroll for General Nursing Course.

“If I become a head nurse, it entitles a separate cabin!” Drashti aspires to be one.

“There would be many girls of your age in your village; what do they do?” I inquired.

“Didi, they are married by this age; many would have birthed a child by now!” Dhrashti responded.

Apart from educational backwardness, the Bajaniya are notorious for their practice of child marriages. Most of the children are either engaged or married by the age of 15-16 years. So Dhrashti’s father is concerned about her chances of getting married..

“Why would she not find a partner? She is smart and educated. And we are there to find her one if you have difficulties in doing so.” Dharshti’s father would give a faint smile and agree to our reasoning.

We wish Dhrashti a bright and happy future. May others from her community inspire to follow her foot-steps!

દૃષ્ટિ બજાણિયા સમુદાયમાંથી આવે. શિક્ષણનું પ્રમાણ આ સમુદાયમાં ઘણું ઓછુ. એમાંય દીકરીઓ તો સ્નાતક સુધી ભાગ્યેજ ભણે.

દૃષ્ટિના કાકા કનુભાઈ દૃષ્ટિને અમારી હોસ્ટેલમાં એ નાની હતી ત્યારે લઈ આવેલા. આજે એણે ધો. 12 પુરુ કર્યું અને GNM(જનરલ નર્સીગ કોર્સ) કરવાનું એ કરશે. 

આમ તો એણે ધો.10 પાસ કરી પેરામેડીકલ કોર્સ પણ ધો.12ની સાથે કર્યો. મેડીકલ લાઈનમાં એને પેરામેડીકલ કોર્સ કરવાના લીધે જ રસ જાગ્યો. 

એને હેડ નર્સ બનવું છે. એ કહે, 'હેડ નર્સ બનીએ તો જુદી કેબીન મળે.'

દૃષ્ટિને પુછ્યું કે, 'તારા જેવડી તારા ગામમાં રહેતી અન્ય દીકરીઓ શું કરે?'

જરા શરમાઈને એણે કહ્યું, 'દીદી એ લોકોના તો લગ્નય થઈ ગયા. ઘણી તો એક છોકરાની મા પણ બની ગઈ.'

દૃષ્ટિ જે સમાજમાંથી આવે ત્યાં એના જેવડી દીકરીઓની સગાઈ કે લગ્ન અત્યાર સુધી થઈ જ જાય. પણ દૃષ્ટિ કે છે હું બચી ગઈ. એના પપ્પાને, દૃષ્ટિની હાલ સગાઈ નહીં કરીએ તો પછી છોકરો નહીં મળેની ચિંતા રહ્યા કરે છે.

પણ અમે સમજાવીયે કે ભણેલી છે તો શું કામ છોકરો નહીં મળે?  અને ન મળે તો અમે બેઠા છીએ ને? સાંભળીને એ હસે પણ અમારી વાત એમણે પણ માન્ય રાખી. એટલે દૃષ્ટિ ભણવામાં વધારે ફોકસ કરી શકી. 

દૃષ્ટિને આ સ્તરે પહોંચાડવામાં અમારી શિક્ષણ ટીમ ડીમ્પલબેન પરીખ, વિનતા. બીજોલ, વિજય, કોકીલા, જય વગેરે સૌનો ફાળો ખુબ મોટો...

દૃષ્ટિને ઉજ્જવળ ભવિષ્યની શુભકામના... એને જોઈને સમાજની અન્ય દીકરીઓ પણ ભણતી થાય તેવું ઈચ્છીએ..

#MittalPatel #VSSM

Hungry for education!!!

Mittal Patel addressing Vadhiyari Devipujak
community to educate its children

Hungry for education!

The leaders from the Vadhiyari Devipujak community reached us with a request to hold a gathering to raise funds to build a hostel for educating their children.

I attended the gathering organized at Patan’s Varana village. It is a delight to know that the community is working to educate its children. VSSM has decided to support its efforts. The best part of this is even the smallest individual contributed towards the proposed hostel.

While the community is trying its best to raise the required amount, we have offered to provide the remaining balance amount. However, the fact that the community has finally woken up to the need to educate its children has appealed us the most. We appreciate these efforts and wish the community leaders all the very best in their efforts.

શિક્ષણની ભૂખ ઊઘડી.

અમારી ઓફીસ પર વઢિયારી દેવીપૂજક સમુદાયના આગેવાનો પોતાના વિસ્તારમાં બાળકો માટે હોસ્ટેલ બનાવવાની ઈચ્છાને લઈને એક સંમેલન આયોજીત કરવાની ઈચ્છાને લઈને આવ્યા.

પાટણના વરાણામાં આયોજીત આ સંમેલનમાં જવાનું થયું. ભણતર માટે એમણે કમરકશી એ જાણીને રાજી થવાયું બસ અમે એમની સાથે.. 

સૌથી અગત્યનું સમાજના નાનામાં નાના માણસે પોતાનો ફાળો આ શિક્ષણ સંકુલ માટે આપવાનું કર્યું. 

ખૂટતામાં અમે મદદ કરીશુંનું અમે કહ્યું. પણ શિક્ષણ માટેની જાગૃતિની તેમની વાત ખુબ ગમી.. 

વઢિયારી દેવીપૂજક સમુદાયના સૌ આગેવાનોને આ પહેલ માટે શુભેચ્છાઓ.. બસ તેઓ સફળ થાય તેમ ઈચ્છીએ...

#MittalPatel

Mittal Patel attended the gathering organized at Patan’s
Varana village

Mittal Patel with Vadhiyari Devipujak community members

Mittal Patel addressing the community to raise funds to
build a hostel for educating their children.

Mittal Patel addressing the community to raise funds to
 to build a hostel for educating their children.

VSSM makes tremendous efforts to push hildren like prakash to complete their schooling along with a professional course...

Mittal Patel with one of the VSSM hostel student Prakash

“Didi, I wish to donate to VSSM’s activities!”

The statement took me by surprise. “Why?” I asked Prakash, who has been with our hostel since 6th grade.

“My mother passed away when I was a small child. My father knew nothing about
education, so he sent me to this hostel; I still don’t know why. Nonetheless, it was a blessing in disguise as VSSM’s hostel exposed me to a completely new world and opportunities. Otherwise, I would have been married and fathered a child by this age….” Prakash shares with a hint of shyness.

Donations from our will-wishing friends fuel VSSM’s education and many other initiatives. We also have donors walk into our office with books, school bags, and stationery supplies. Such visits allow the children to interact with compassionate and empathetic individuals who talk about giving back to society. These interactions and impressions have made a positive impact on Prakash’s mind. As a result, he now wishes to donate to VSSM and other voluntary organizations doing remarkable work.

Prakash has completed his 12th grade, along with finishing a paramedical course after grade 10th. It was tough for him to finish the two studies together. The paramedical course was conducted at Shalby Institute, where the timings stretched from 9 to 6.30 in the evenings. After returning from the course, Prakash had to attend tutorials for his 12th grade. After successfully finishing both courses, Prakash heads to Baroda for his general nursing course.

VSSM’s Dimpleben Parikh makes tremendous efforts to push these children to complete their schooling along with a professional course. The education team comprising Vanita, Bijol, Kokila, Pravin, Jay, and others strives to ensure these children achieve their highest potential.

We wish Prakash all the best with his future endeavors. May he achieve his dreams!

#MittallPatel #VSSM

'દીદી મારે VSSMના ડોનર બનવું છે'

સાંભળીને ઘડીક તો નવાઈ લાગી. પછી છઠ્ઠા ધોરણથી અમારી હોસ્ટેલમાં ભણતા પ્રકાશને પુછ્યું કેમ?

એણે કહ્યું, 'નાનો હતો ને મા ગુજરી ગઈ. પપ્પાને બહુ ભણતરમાં ગતાગમ ન પડે પણ એમણે મને હોસ્ટેલમાં મુકી દીધો. કેમ એ ખબર નથી. પણ અહીંયા આવ્યા પછી મે નવી દુનિયા જોઈ. ઘરે રહ્યો હોત અત્યારે હું પરણી ગયો હોત ને ભલુ હોત તો એકાદ છોકરુ...'

આટલું કહેતા પ્રકાશ જરા શરમાઈ ગયો.

હોસ્ટેલમાં ભણતા અમારા આ બધા બાળકોના ભણતરમાં ઘણા પ્રિયજનો મદદ કરે. એ બધા જ્યારે આ બાળકો માટે ચોપડા, દફ્તર લઈને આવે કે એમને મળવા આવે ત્યારે અવનવી વાતો થાય. જેમાં કમાયા હોઈએ એમાંથી સોસાયટીને આપવાની વાત પ્રથમ ક્રમે રહેતી.

પ્રકાશના મનમાં આ વાત બરાબર બેસી ગઈ માટે એને ડોનર બનવું છે. એ vssm સિવાય પર સારુ કાર્ય કરતી સંસ્થાઓને મદદ કરશે એમ કહે..

ધો. 12 એણે પરુ કર્યું. એણે પેરામેડીકલ કોર્સ ધો.10 પછી કર્યો અને ખાસ એ કોર્સની સાથે સાથે જ એણે 12મુ પુરુ કર્યું. 

ભણવામાં કષ્ટ બહુ પડ્યું. મેડીકલ કોર્સ માટે 9 થી 6.30 શેલ્બી ઈન્સ્ટીટ્યુટમાં જવાનું ને આવીને ધો.12 માટે ટ્યુશનને, વાંચવાનું..

પણ પ્રકાશે એ પુર્ણ કર્યું. હવે એ જનરલ નર્સીગ કરવા માટે બરોડા જશે..

અમારા ડીમ્પલબેન પરીખની મહેનત પ્રકાશ ને એના જેવા અન્ય બાળકો કોર્સની સાથે ધો,.12 પૂર્ણ કરે તે માટે ઘણી.  વનીતા, બીજોલ, કોકીલા, પ્રવિણ, જય વગેરે સૌ બાલદોસ્તોએ એમને સહયોગ કર્યો. 

પ્રકાશે જોયેલું સ્વપ્ન સાકાર થાય તેવી શુભભાવના...

#MittallPatel #VSSM

The relentless efforts by VSSM have united this community and made them aware of their challenges and rights...

Bajaniya Community meets Mittal Patel at VSSM's office

The immense possibilities for growth and development if the community decides to educate and unite itself.

The Vadhiyari Bajaniya is a timid community that stays away from confrontations. During the initial days of  establishing contacts with the nomadic communities, the leaders of Bajaniya community would tell me, “Ben, can you please bring our community to the administration’s official list of NT-DNT communities?”

Such requests surprised me because there is a vast population of  Bajaniya community in Vadhiyaar. They can make or break an election. Why did they come up with these requests, I had wondered?

It was much later that I learned that the government and administration were clueless about the existence of this community.

The relentless efforts by VSSM have united this community and made them aware of their challenges and rights.

The entire community has a very disappointing attitude towards education. I know of one Sombhai, a  lone teacher from the community; otherwise, there is barely anyone who has finished even primary education. 

The leaders from the community came to see me today with a fascinating request.

“We want to build a hostel for the children of our community. Can you help us with funds to buy the land and construct a hostel?” they requested.

We asked them to form a community association, and only when the association exists will we support them.

In fact, many children from Bajaniya community study at VSSM’s hostel at Mansa. But the community wants a more extensive residential facility to be able to accommodate and provide education opportunities to more children.

We will ensure that our combined efforts help bring the dream of this community to life. 

We appreciate the willingness of the community to unite on the pressing issue of education backwardness amidst their community. 

એક સમાજ જ્યારે શિક્ષીત અને સંગઠીત થવાનું નક્કી કરે ત્યારે તેની પ્રગતિ થવાનું નક્કી થઈ જાય. વાત છે વઢિયારી બજાણિયાની બહુ ગભરુ લોકો. કોઈની સાથે માથાકૂટમાં ન પડે.એક વખતો હતો જ્યારે હું તેમના આગેવાનો સાથે એમના વિસ્તારમાં ફરી રહી હતી. તે વેળા એ લોકોના મોંઢે એક વાત વારંવાર સંભળાતી,'બેન અમાર બજોણિયાનું તમે એક ફેરા નામ બારુ પાડી દ્યો..'

આ સાંભળી નવાઈ લાગતી. વારંવાર નામ બાર પાડવાની વાત આ લોકો કેમ કરે. વઢિયારમાં તેમની વસતી ઘણી મોટી. કોઈની પણ હાર જીતમાં એ ફેર પાડી શકે. છતાં તેમને તેમનું નામ કેમ બહાર પાડવું હતું? 

પછી સમજાયું તેમના અસ્તિત્વની જાણે કોઈએ નોંધ જ નહોતી લીધી.VSSM ના સતત પ્રયત્નોથી આ સમુદાય સંગઠિત થયો ને આજે તેમના પ્રશ્નો બાબતે જાગૃત પણ થયો. 

પણ આખો સમાજ શિક્ષણની બાબતમાં ઘણો પાછળ. સોમભાઈ બજાણિયા જેમને હું જાણું તે એક શિક્ષક, એ સિવાય કોઈ હશે તો એ પણ આંગળીના વેઢે ગણાય એટલા. બાકી કોઈ નહીં.

 આ સમાજના આગેવાનો આજે ઓફીસ પર ખાસ મળવા આવ્યા. વળી કારણ મજાનું. 

અમારા સમાજના બાળકો ભણી શકે તે માટે હોસ્ટેલ બાંધવી છે. જમીન ખરીદી મકાન ઊભુ કરવામાં તમે સહયોગ કરો...

એ પછી વાત થઈ સંગઠનની. જો સંગઠન થાય તો સહયોગ કરીશુંનું અમે કહ્યું ને એમણે એ માન્ય રાખ્યું.આમ તો અમારી માણસામાં આવેલી હોસ્ટેલમાં આ સમુદાયના બાળકો ભણે પણ એમની પોતાની અલાયદી હોસ્ટેલ થાય તો એ લોકો કહે, એમ વધારે બાળકો ભણવા આવી શકે..બસ સમાજ અને VSSM બેઉના પ્રયત્નોથી એમનું સ્વપ્ન સત્વરે પૂર્ણ થાય એવું કરીશું...પણ ગમ્યું તેઓ શિક્ષણ માટે સંગઠિત થયા તે... #MittalPatel #VSSM #Education #communityservice #strengthening

Mittal Patel asked them to form a community association

The leaders of the Bajaniya Community came to see
Mittal Patel with a fascinating request

The leaders f the Bajaniya Community came to see Mittal Patel 
with a fascinating request

 Mittal Patel ensure that our combined efforts help
bring the dream of this community to life. 

The Patani community of Banaskantha understood the need to educate their children and decided to work collectively for the growth of their community...

Mittal Patel attends felicitation program to applaud outsatanding
children

The road to development opens up when any community/society decides to unite and focus on their children's education.

The Patani community of Banaskantha understood the need to educate their children and decided to work collectively for the growth of their community. Education of the children of the communities we work with has been our greatest aspiration, always. At the same time, communities recognising and applauding the torch bearers within their community is also required. Unfortunately, the communities massively lag on both these aspects. In the future, I hope communities will organise felicitation programs to cheer their children.

Rahulbhai Patani is a young and enthusiastic worker of Patni community who has always been empathetic towards the needs of his community and other marginalised ones. He has also been at the forefront of volunteering for VSSM whenever required. Rahulbhai has formed Patni Yuva Samajsewa Trust under his leadership. The collective is committed to working for the development of the Patni community.

Recently, the trust organised a felicitation program to applaud outstanding children studying from 1st until graduation and in various vocational courses. The objective was to motivate them and inspire others. The entire auditorium of Palanpur Mahanagarpalika was packed to the brim, with people seated outside the hall.

I was given the opportunity to address the audience and assure them VSSM's support whenever required.

We wish Rahulbbhai and his team all the best in their future endeavours.

કોઈ પણ સમાજ શિક્ષીત અને સંગઠિત થવાનું નક્કી કરી લે પછી એની પ્રગતિ કોઈ રોકી નથી શકતું.

બનાસકાંઠામાં રહેતા પટણી સમાજમાં સંગઠીત અને શિક્ષિત થવાની તાલાવેલી જોવા મળી. આમ તો મારી વર્ષોથી ઈચ્છા કે વિચરતી જાતિઓમાં આવતા દરેક સમુદાય પોતાના બાળકોના શિક્ષણને લઈને ચિંતત બને, તેજસ્વી તારલાઓનું સન્માન કરે.. પણ બધા સમુદાયમાં હજુ આ શરૃઆત નથી થઈ એ દુઃખદ પણ આશા છે આવનારા વખતમાં આવા સત્કાર સમારોહનું આયોજન થશે.

રાહુલભાઈ પટણી યુવા અને ઉત્સાહી કાર્યકર. પોતાના સમાજની સાથે સાથે એ અન્ય વંચિત સમાજની પણ ચિંતા કરે. અમારા કાર્યોમાં મદદ માટે તો એ સદાય તૈયાર. એમના નેજા હેઠળ એમણે પટણી યુવા સમાજ સેવા ટ્રસ્ટ ઊભુ કર્યું ને પોતાના સમાજના યુવાનોને સમાજના વિકાસ માટે કટીબદ્ધ કર્યા.

આ ટ્રસ્ટ થકી ધો. 1 થી લઈને કોલેજ ભણતા તેમજ વિવિધ વ્યવસાયલક્ષી કોર્સ કરનાર અને તેમાં ઉત્કૃષ્ઠ પ્રદર્શન કરનાર વિદ્યાર્થીઓને સત્કારવારનો કાર્યક્રમ આયોજીત કર્યો. રાહુલભાઈ અને એમની ટીમની જબરી મહેનત પાલનપુર નગરપાલિકાનો આખો હોલ ચિક્કાર ભરાઈ ગયેલો ને હોલ બહાર પણ લોકો બેઠેલા..

કાર્યક્રમમાં ઉપસ્થિત સૌને સંબોધવાનો મોકો મળ્યો. સાથે અમે VSSM તરીકે જ્યાં પણ મદદરૃપ થઈ શકીએ ત્યાં મદદ કરવા તૈયારની વાત પણ સૌને કરી...

રાહુલભાઈને તેમની ટીમને સમાજસેવામાં હજુ ખુબ આગળ વધો તેવી શુભભાવના...

Mittal Patel applauds children with awards

Mittal Patel given the opportunity to address the audience
and assure them VSSM's support whenever required.

Mittal Patel with Rahulbhai Patani and
other members of Patni Yuva Samajsewa Trust

Mittal Patel fecilitated young children with the award

Mittal Patel attended the fecilitation program to cheer the
children

Mittal Patel fecilitated young children with the award

Mittal Patel addressed the audience

The entire auditorium of Palanpur Mahanagarpalika was
packed to the brim, with people seated outside the hall.

Mittal Patel was given the opportunity to address the audience and
assure them VSSM's support whenever required.

Mittal Patel with Rahulbhai Patani who has always
been empathetic towards the needs of his community
and other marginalised ones.

When kids like Yagnesh do good in life after working so hard, they will have many stories to share and inspire others....

Mittal Patel with Yagnesh

 “My father sells peanuts, and my mother works as a diamond polisher. I,  want to begin earning and contribute to the family income pool.” Eighteen years old Yagnesh shares his aspirations.

 After finishing his 10th grade, Yagnesh got enrolled in a 1-year paramedical course. After completing the course, he got a job at a private hospital in Surat with a monthly remuneration of Rs. 9,500. Yagnesh aspires to study further in the field of medicine by pursuing a General Nursing Course (GNC). Dr Mayurbhai, the employing doctor at the hospital Yagnesh currently works, is a sensitive individual; he has agreed to Yagnesh continuing with his studies and working at the hospital. This has been a great relief as Yagnesh can now complete his class 12th studies, after which he will apply for the GNC course.

The privileged will never be able to comprehend the struggle it is to study and do well in life, for the children on the margins. The hardships one endures are the best teacher to shape any individual’s character. When kids like Yagnesh do good in life after working so hard, they will have many stories to share and inspire others.

I am sure each child from our hostel will have such stories to share.

VSSM’s education team led by Dimpleben Parikh, Vanita Dave, Bijol Desai, Kokila Chamtha, Pravin Chamtha are the best mentors these children will ever have. The team ensures the children are placed in vocational courses that suit their aptitude, attitude and family background. They identify suitable course taking the mentioned aspects into consideration and also that they get gainfully employed after completing the course. It was Dimpleben who got Yagnesh placed at this private hospital in Surat because she knew the doctor.

Currently, 450 children stay and study at VSSM-operated hostels. We wish continued success to our children. 

"મારા પપ્પા સીંગ વેચે. મમ્મી હીરા ઘસવાનું કામ કરે. મારે કમાઈને એમને મદદ કરવી છે”

18 વર્ષના બોટાદના યજ્ઞેશે આ કહ્યું.

એ ધો.10 ભણ્યો એ પછી અમે એને પેરામેડીકલનો એક વર્ષનો કોર્સ કરાવ્યો. જેના લીધે એને સુરતની એક હોસ્પીટલમાં 9,500ના પગારથી કામ મળ્યું. એની ઈચ્છા મેડીકલ લાઈનમાં જ આગળ વધવાની. એ જનરલ નર્સીગનો કોર્સ કરવા ઈચ્છે. જે હોસ્પીટલમાં એ કામે લાગ્યો એના ડોક્ટર મયુરભાઈ ખુબ માયાળુ એમણે કહ્યું, મારા ત્યાં કામ કરતા કરતા એ ભલે GNM કરે.

યજ્ઞેશને આનાથી મોટી રાહત મળી. હવે એ ધો.12ની પરિક્ષાની તૈયારી કરી રહ્યો છે. ધો.12 પાસ કરી એ જીએનએમ કરશે.

સુખી સંપન્ન પરિવારના બાળકો યજ્ઞેશ જેવું વિચારી શકે? મારુ માનવું છે સંઘર્ષ આપણને ઘડે છે, ઘણું શીખવે છે. યજ્ઞેશ જેવા બાળકો આ પ્રકારની મહેનત પછી આગળ વધશે ત્યારે એમની પાસે એમની સફળતાની વાર્તાઓ હશે. જે બીજા લોકોને પ્રેરણા આપશે.

અમારી હોસ્ટેલમાં ભણતા દરેક બાળક પાસે આવી વાર્તાઓ છે. અમે બાળકને તેમની ક્ષમતા તો ક્યાંક તેમની ઘરની સ્થિતિ સમજી યોગ્ય રોજગારી મળે તેવા કોર્સમાં દાખલ કરાવતા હોઈએ છીએ. અમારી શિક્ષણ ટીમ જેમાં ડીમ્પલબેન પરીખ, વનીતા દવે, બીજોલ દેસાઈ, કોકીલા ચામઠા, પ્રવિણ ચામઠા વગેરેનો આ કાર્યમાં ઘણો મહત્વનો રોલ.

એ લોકો જ કોર્સ શોધી જે તે જગ્યાએ બાળકોને ગોઠવવાનું કરે ને કોર્સ પત્યા પછી નોકરી માટે પણ વ્યવસ્થા કરે જેમ કે યજ્ઞેશને ડીમ્પલબેને જ સુરતની હોસ્પીટલમાં એમના પરિચીત ડોક્ટરના ત્યાં ગોઠવ્યો.

હાલમાં અમારી પાસે યજ્ઞેશ જેવા 450 બાળકો ભણે છે.. બસ આ બધા બચ્ચાઓ પણ સફળતા પામે તેમ ઈચ્છીએ.

 

VSSM is grateful to the sponsors and donors who have helped us bring education to the threshold of these extremely impoverished families/children...

Mittal Patel with our nomadic children

 "You wake up our girls at 4 in the morning; you don't even allow them a goodnight's sleep. So we do not wish to send them to the hostel anymore."

"You are right, but we wake them early to study, to give them a brighter future. Isn't that ok?"

"Whatever, but this doesn't seem right."

"The parents of girls studying para-medical nursing courses while completing their 12th grade came to us with this complaint."

They have all the reasons to be upset because the regime these girls follow is very tight. The extra coaching they need to cope with their studies requires them to wake up at 4 am. They study till 6.30 am, after which they finish the morning rituals and prepare to leave for Shalby Hospital at 8 am, where they attend the theory and practical classes for their para medical nursing course from 9 am to 6 pm. Once they return to the hostel at 7 pm, they have dinner- freshen up and study until 10 p. The Sundays too are spent studying for the course. 

The recently announced results of 12th-grade were a reflection of the rigorous efforts. 23 of the 25 students who appeared have cleared the exams with good grades. 2 of them have failed but will be taking a retest. 

As usual, the parents felt the pressure of the children's intensive schedule, but the girls were more than happy with their studies. Two girls aspire to join BSc nursing, and 10 want to enrol for General Nursing (GNM). Both of these are three years programs. These courses can promote them to the position of the head nurse. Some girls also wish to join BSc IT.

The seven students who have already completed their Nursing Diploma have found jobs at various hospitals with a starting salary of Rs. 14,400. 

The role of Vandanaben Nayak, who took a daily coaching class at 4 in the morning, is significant to these students' success. The incredibly selfless and devoted, Vandanaben has been tutoring our children for the last seven years. Likewise, our Bal Dost Jay also ensures that the children put in the effort required to complete this course successfully. And the result of both these hard-working individuals is seen in the results of our children.

Dimpleben Parikh, our senior team member who steers the education initiative, has played a vital role in ensuring the children at our hostels receive uninterrupted education and enrol in aptitude and market-appropriate vocational courses. And her efforts are matched by our education team members Vanita, Bijol, Pravin, Kokila and Vijay.

Educating the children from various nomadic communities has not been an easy ride for us; these sunny moments usher memories of the days when parents refused to send the children to the hostel, our attempts to deal with parents who did not prioritize the education of their children, who did not dream of their better future and how we had to counsel, threaten use force to bring the children to the hostels. Thankfully, now these are all matters of the past.

The children of these communities are also not inclined towards learning; they are not habituated to remaining stationed at one place and putting in focused efforts. But the continuous mentoring and nurturing (at times it may seem harsh) has enabled these children to reach an unheard-of and unimagined stage until 5-6 years ago. Therefore, I am sure these children will herald a better future for their community's other children.

We are grateful to the sponsors and donors who have helped us bring education to the threshold of these extremely impoverished families/children; because of you, we do not need to worry about the finances and concentrate our efforts on educating these children.

We will always look forward to your help and support. 

An 18-year-old, living in a hut and earning Rs. 14,400 indeed is a huge milestone for all of us. We wish all these children a better and brighter future.

તમે અમારી દીકરીઓને સવારે ચાર વાગે ઊઠાડી દો છો.. સરખી રીતે સુવા પણ દેતા નથી.. 

અમારે હવે એમને હોસ્ટેમાં ભણવા નથી મોકલવી.  

વાત સાચી પણ  એને  4વાગે કામ કરવા ઊઠાડીએ છીએ.. 

એ ભણે એનું ભવિષ્ય ઊજ્જળ બને તે માટે ઉઠાડીએ છીએ ને?એ જે હોય તે પણ આવું તે કાંઈ હોય?આવી નારાજગી અમારા ત્યાં પેરા મેડીકલ નર્સીગનો કોર્સ કરવાની સાથે ધો. 12  ભણતા દીકરા દીકરીઓના વાલીઓની. 

એક રીતે  તેમની નારાજગી પણ વ્યાજબી.  સવારે 4 વાગે તેમના ટયુશન ચાલુ થઈ જાય. એ માટે એમને થોડું વહેલાં ઉઠવાનું. સાડા છ સુધી ભણવાનું  ચાલે.પછી  નાહવા ધોવાનું  અને દૂધ નાસ્તો. એ પતે કે 8  વાગે નર્સીગના કોર્સ માટે હોસ્ટેલ છોડી શેલ્બી હોસ્પીટલ આવવાનું.  9 વાગ્યાથી એ  ભણવાનું ચાલુ થાય.ત્યાં થીયરીની સાથે પ્રેકટીકલ પણ ચાલે અને સાંજના 6 વાગે એ છૂટે. એ પછી હોસ્ટેલ પર પહોંચી જમીને પાછા ટ્યુશન  પર લાગે તે રાતના 10 વાગ્યા સુધી.. રવિવારે રજાના દિવસે સતત વાંચવાનું..

આ  સખત મહેનત સાથે 25 બાળકોએ ધો.12ની પરીક્ષા આપી. તેમાંથી  23 બાળકો પાસ થયા એ પણ સારા માર્કસ સાથે. જ્યારે બે બાળકો એક વિષયમાં ફેઈલ થયા. એ પણ ફરી પરીક્ષા  આપી પાસ થઈ જશે.

જોકે વાલીઓને આ પ્રેશર  લાગતું પણ બાળકો તો હોંશે હોંશે ભણતા.એ ભણવાના ભાગ  રૃપે હવે ધો. 12 પાસ થયેલામાંથી બે બાળકો Bsc નર્સીગમાં તેમજ 10 બાળકો જનરલ નર્સીગ (GNM)નો ત્રણ વર્ષનો  કોર્સ  કરવાની ખેવના રાખી... આ કોર્સ પછી  હેડ નર્સ બનીશકે. આ સિવાય Bsc IT માં કેટલાક બાળકો જશે.  આ સિવાય ડિપ્લોમા નર્સીગનો કોર્સ કરી રહેલા 7 બાળકોને જુદી જુદી હોસ્પીટલમાં નોકરી પણ મળી ગઈ એ પણ શરૃઆતી પગાર 14,400 થી. 

આ બાળકો આ પરિણામ સુધીૂ પહોંચ્યા એમાં  સૌથી મોટો ફાળો એમને  સવારે 4 વાગે ટ્યુશન કરાવતા વંદનાબેન નાયકનો. નિસ્વાર્થ પણે છેલ્લા સાત વર્ષથી એ અમારા  આ બાળકોને ભણાવવાનું  એ કરે.  જય  અમારો  બાલદોસ્ત  જે રાતના મોડે સુધી બાળકોને ભણાવવાનું કરે. આ બેઉની સખત મહેનતના પરિણામે બાળકો આ સ્તરે પહોંચ્યા. 

જો કે આ સ્તરે પહોંચાડવા અમારા ડીમ્પલબેન પરીખનો ફાળો મોટો. એ વંદના બહેન, જય સાથે સતત ફોલોઅપમાં. બાળકો ધો. 12 પાસ કરીને આગળ શું ભણશે તે માટે સતત તેમની સાથે વાત કરવાનું એ કરે.. અમારી વનીતા, બીજોલ, પ્રવીણ, કોકીલા અને વીજયનો ફાળો પણ વિશેષ. 

વિચરતી જાતિના બાળકોને જ્યારે પહેલીવાર અમારી હોસ્ટેલમાં ભણવા લાવવાનો વિચાર કર્યો એ દિવસો યાદ આવે છે. વાલીઓ બાળકો માટે સ્વપ્ન ન જુએ ભણીને વળી એ શું કરવાનો. બેન નાહક માથાકૂટ કરો રહેવા દો ને.. એના કરતા એ ચાદરો વેચશે,  છરી ચપ્પુની ધાર કાઢશે ટૂંકમાં અમારા પરંપરાગત ધંધા છે એ કરશે.. ત્યારે જબરજસ્તીથી બાળકોને ઉપાડી લાવતા. ક્યારેક ધમકી આપીને લઈ આવતા..

વળી ભણવામાં મોટાભાગના બાળકો સાવ નબળા આવામાં એમની ઉપર કડક પણ થવું પડ્યું હશે પણ એ કડકાઈના લીધે જ આ બાળકો અહીંયા સુધી પહોંચ્યા..જે બાળકો નોકરીએ લાગ્યા તેમને જોઈને આ સમાજના અન્ય બાળકો પણ ભણવા આવશે.. 

અમારી હોસ્ટેલમાં ભણતા 450 બાળકોના ભણતરમાં મદદ કરતા સૌ સ્વજનોના અમે આભારી છીએ. તમે મદદ કરી એટલે આ બાળકો નિરાંતે ભણી શક્યા. બાકી વાલી તો એક રૃપિયો પણ બાળકોના ભણતર માટે ખર્ચી શકે તેવી ક્ષમતા નહીં..અમારા આ કાર્યમાં આપ સૌની મદદ હંમેશાં આવકાર્ય.... ઝૂંપડામાં રહેનાર બાળક 14,400 18 વર્ષની ઉમેરે કમાતા થાય એ બહુ મોટી વાત.. બધા જ બાળકને ખુબ તરક્કી કરોની શુભભાવના...

The recently announced results of 12th-grade were
a reflection of the rigorous efforts.

Mittal Patel with our nomadic children

Educating the children from various nomadic communities
has not been an easy ride for us

Dimpleben Parikh, our senior team member who steers
the education initiative

Our Chief Minister Shri Bhupendrabhai Patel performed the opening ceremony of Kakar hostel and gave clear instructions to the officials to make sure that their parents let the children here go to school....

Mittal Patel with Vadi community girls 

The hunger to learn

I distinctly remember that afternoon at a Fulvadi settlement in Kakar. As  I  walked across, my eyes fell upon three children making rotla on a chula.

"Why are you making rotla? Aren't your parents?" I ask them.

"Our parents are out of town for work," one of them responds.

"Do they give you money before leaving?" I inquire out of curiosity.

"Yes, around Rs. 150-200."

"When did they last give you that amount?"

"Around one and half months back."

"How long can such a small amount last?"

"On Saturdays, after our school is over, we set out to beg and spend the entire Sunday begging for food. We consume the collected food throughout the week."

This interaction with seventh-grader Vinu had shaken me to the core.

The Fulvadi families need to migrate for work as the place of their permanent settlement does not provide them with enough opportunities to earn a decent livelihood. Therefore, the children usually accompany their parents. However, only some of the parents and children inclined towards continuing education make such above mentioned arrangements. Moreover, it is not just the distress migration but also the crippling rules set by the community that allow girls to study until 4th grade and boys to learn till 8th grade that hinders the kids' ability to go to school.

After thorough introspection of the entire situation, we decided to build a hostel in the settlement. In the beginning, the  VSSM team was apprehensive; they feared if the community would understand and accept the hostel facility. "It is easy to play the flute; let's make music out of pestle!" I would tell them.

Shri Pravinbhai Shah largely funded the construction of the hostel. Shri Piyushbhai Kothari of Jewelex Foundation and JETCO also joined hands. Apart from this, our other well-wishing friends and donors also contributed towards making Smt. Veerabahen Meghjibhai Shah (Chanderiya) Hostel at Kankar a reality. The hostel can host more than 170 children; fortunately, they will not be required to survive on a meal of rotla+chilli.

"We have never had milk and breakfast in the morning, but we get all of these in the hostel," the children tell us.

On the occasion of the house warming ceremony of the homes built for nomadic communities, our Chief Minister Shri Bhupendrabhai Patel performed the opening ceremony of this hostel.

"I want to study, but my parents won't allow me to study beyond 4th grade. Can you please tell them to allow me to go to school," Bharti tells Shri Bhupendrabhai when he is interacting with the children. On hearing this, Shri Patel gave clear instructions to the officials to make sure that their parents let the children here go to school.

The Chief Minister also gave a patient hearing to Suresh, Shailesh, Kokila and other children present at the occasion.

We are grateful to respected Shri Pradipbhai Parmar, Minister for Social Justice and Empowerment, who, after finishing a program at Dhansura drove for 4.5 hours to attend the event at Kankar. The event was also attended by other ministers,  District Collector Shri Anandbhai Patel and other dignitaries.

The presence of such dignitaries has enthused children towards going to school, hope the parents also show such spirit.

VSSM is grateful to Chief Minister Shri Bhupendrabhai Patel, Shri Pradipbhai and dignitaries for gracing this momentous occasion.

ભણતરની ભૂખ...

કાકરની ફુલવાદી વસાહતમાં બપોરના હું ફરી રહી હતી. એક છાપરાં પાસે મે ત્રણ બાળકોને ચુલા પર રોટલા ઘડતા જોયા. મે એમને પુછ્યું,

તમે કેમ રોટલા બનાવો? તમારા મા - બાપ?

મા- બાપ તો ધંધા અર્થે બહાર ગામ ગયા...

તે એ તમને પૈસા આપીને જાય?

હા દોઢસો - બસો આપીને જાય...

ક્યારે આપીને ગયેલા?

દોઢ મહિનો થયો..તે દોઢ મહિનો દોઢસો બસો રૃપિયાથી તો ન ચાલે..?

અમે શનિવારે સવારની નિશાળ હોય તે નિશાળ છુટે પછી અને રવીવાર આખો ભીખ માંગવા જઈએ.. એ દોઢ દિવસમાં જે ભેગુ થાય એનાથી અઠવાડિયું ચલાવીએ...

વિનુ સાતમાં ધોરણમાં ભણે એણે આ વિગત કહી.. 

સાંભળીને રૃવા઼ડાં ઊભા થઈ ગયા..

ફુલવાદી પરિવારોનો જ્યાં વસવાટ છે ત્યાં કાયમ કામ મળતું નથી માટે મોટેરા સ્થળાંતર કરે. મોટાભાગે બાળકો પણ મા -બાપ સાથે વિચરણ કરે. જે થોડા ઘણાને ભણવાનું મન હોય તે રોકાય ને પોતાની વ્યવસ્થા આ રીતે કરે. 

વળી નાતપંચના નિયમો પણ વિચિત્ર. દીકરીઓ 4 ધોરણથી આગળ ન ભણે ને છોકરાંઓ આઠ ધોરણથી આગળ ન ભણે...સમગ્ર સ્થિતિ સમજી અમે એમની વસાહતમાં છાત્રાલય બનાવાનું નક્કી કર્યું. કાર્યકરોને ડર આ લોકો આપણી વાત સમજશે કે નહીં તેને લઈને લાગ્યો. પણ હું કહું,  વાંસળી તો સહુ વગાડે સાંબેલું વગાડે તે સાચો. બસ કાકર ફુલવાદી વસાહતમાં અમારે સાંબેલું વગાડવાનું...

છાત્રાલય નિર્માણમાં મુખ્ય મદદ કરી. શ્રી પ્રવિણભાઈ શાહે. એમની સાથે જોડાયા જેવેલેક્ષ ફાઉન્ડેશનના શ્રી પિયુષભાઈ કોઠારી અને જેટકો... એ સિવાય પણ નાની મોટી મદદ સંસ્થા સાથે સંકળાયેલા સ્વજનોએ કરી અને એમની મદદથી કાકરમાં શ્રીમતી વિરાબહેન મેઘજીભાઈ શાહ(ચંદેરિયા) છાત્રાલયનું નિર્માણ થયું.

આ છાત્રાલયમાં 170 થી વધુ બાળકો રહીને ભણી શકશે. હવે કોઈને મરચુ રોટલો ખાવાનો વારો નહીં આવે. આમ તો બાળકો કહે, અમે સવારે દૂધ અને નાસ્તો કોઈ દિવસ કર્યો નહોતો. છાત્રાલયમાં એમને આ બધુ મળે. આ છાત્રાલયનું ઉદ્ધાટન માનનીય મુખ્યમંત્રી શ્રી ભુપેન્દ્રભાઈ પટેલે કાકરમાં બંધાયેલા 90 પરિવારોના ઘરોના ઉદધાટન પ્રસંગે કર્યું. તેમણે બાળકો સાથે વાત કરી જેમાં અમારી ભારતીએ ઊભા થઈને ભુપેન્દ્રભાઈને મારે ભણવું છે પણ મારા મા - બાપ મને ચોથાથી આગળ ભણાવવાની ના પાડે છે તો તમે એમને ક્યો ને કે મને ભણાવે એવું કહ્યું. 

સાંભળીને મુખ્યમંત્રી શ્રીએ તમામ અધિકારીઓને ફુલવાદી વસાહતના વાલીઓ સાથે બાળકોના ભણતર બાબતે વાત કરવા  ખાસ સૂચના  આપી...

સુરેશે, શૈલેશ, કોકીલા સૌએ મુખ્યમંત્રી શ્રી સમક્ષ ખુલીને વાત  કરી ને મુખ્યમંત્રી શ્રીએ સરસ રીતે વાત સાંભળી..

આદરણીય પ્રદિપભાઈ પરમાર મંત્રી શ્રી સામાજિક ન્યાય અને અધિકારીતા પણ આ પ્રસંગે ધનસુરાનો કાર્યક્રમ પતાવી સાડા ચાર કલાકનો પ્રવાસ કરીને ખાસ ઉપસ્થિત રહ્યા. તેમનો આભાર. 

સાથે અન્ય મંત્રી શ્રી કલેક્ટર શ્રી આનંદભાઈ વગેરે પણ હાજર રહ્યા. બાળકોને આ મહાનુભાવોને જોઈને ભણવાનો ઉત્સાહ જાગ્યો છે. બસ વાલીઓમાં પણ ઉત્સાહ જાગે તો ઘણું..આભાર મુખ્યમંત્રી શ્રી, પ્રદિપભાઈ અને  અન્ય સન્માનીય ગણનો.. 

#MittalPatel #vssm

Shri Pradipbhai Parmar gracing this momentous occasion

Mittal Patel with Shri Pradipbhai Parmar and Banskantha
District Collector Shri Anandbhai

Chief Minister Shri Bhupendrabhai Patel with Mittal
Patel attended this momentous occasion

Chief Minister Shri Bhupendrabhai Patel and Shri Pradipbhai
Parmar performed the opening ceremony of this hostel

Vadi community girls

Kakar Hostel

The Chief Minister Shri Bhupendrabhai Patel interacts with
our Vadi community girls 

Our Nomadic girls welcomed Shri Bhupendrabhai Patel
with tikka

Kakr Hostel

Education For All - VSSM initiative for Nomadic Communities of Gujarat...

Mittal Patel meets Deepak

“Didi, I  dream of taking my father to a car showroom and buying him a car he desires. Everyone in my village made fun of my dad and me when he decided to enrol me to this hostel. We are Nat, but my father works as a mason. He does not practice our traditional occupation. Everyone would tell me that I, too, am destined to be a mason, not an official. My father aspired to study, but we belong to a community where child marriages are rampant. My parents were also married as kids; hence my father had to forego his dream of studying all the way. When I arrived here, he asked me to study hard; he was prepared to work hard to help me study as much as I wished to. I am here because of my father. I want to make my father’s life better. I want to shut those mouths.”

Deepak is a class 12 student; along with finishing his schooling, he is also attending Para Medical and Nursing course. He aspires to complete his education and do a GNM course. “I want to get a good job and place my first salary in my father’s hands,” wishes Deepak.

“Didi, I could study because of this hostel. Numerous people would have helped so that all of us could attend school. When I begin earning, I  wish to give forward 5% of my earnings for the good of others. I will give it to you.” Such sensitivity deserves salutations.

Four hundred children from various nomadic and marginalised communities stay at VSSM operated hostels and attend mainstream schools in Ahmedabad. You may consider contributing for their future. VSSM is also setting up Vallabh Vidya Vihar, an all-inclusive educational facility near Gandhinagar’s  Pansar. The academic enclave will have the capacity to house and educate 1000 students.

We also request you support the construction of this facility. You may call us on 9099936013 for more details.

'દીદી મારા પપ્પાને ગાડીઓના શો રૃમમાં લઈ જવાનું ને એ જે ગાડી પર હાથ મુકે એ ગાડી લઈ આપવાનું મારુ સ્વપ્ન છે. મને જ્યારે આપણી હોસ્ટેલમાં ભણવા મુક્યો ત્યારે ગામમાં બધા મારા પપ્પાની ને મારી મજાક કરતા. અમે નટ પણ મારા પપ્પા ગાવા વગાડવાનું ન કરે એ કડિયા કામ કરે. તે બધા કહે, કડિયાનો છોકરો મોટો થઈને તગારાં  જ ઉચકે એ સાહેબ થોડો થાય? મારા પપ્પાને પણ ભણવાનું મન હતું પણ અમારામાં નાનપણમાં લગ્ન થઈ જાય તે એમના લગ્ન પણ થઈ ગયા ને એ ભણી ન શક્યા. મને જ્યારે ભણવા મુક્યો ત્યારે એમણે મને આ કહેલું ને તુ ખુબ મહેનત કરજે, તારે જેટલું ભણવું હોય એટલું હું ભણાવીશ એવું એમણે કહેલું.... તે દીદી મારા પપ્પાના લીધે જ હું અહીંયા છું. મારે એમના માટે ઘણું કરવું છે. જે લોકો એમને ટોણા મારે એમની બોલતી બંધ કરવી છે...'

અમારો દીપક આમ ધો.12માં ભણે ને સાથે પેરા મેડીકલ નર્સીંગનો  કોર્સ પણ કરે. એની ઈચ્છા 12 પાસ કરીને GNM કરવાની. સારી નોકરી લઈને પપ્પાના હાથમાં પહેલો પગાર આપવાની દીપકની ઈચ્છા..

 એ કહી, 'દીદી આપણી હોસ્ટેલમાં રહીને હું ભણ્યો. મને ભણાવવા કેટલા લોકોએ મદદ કરી તે હું જ્યારે કમાતો થાઉ ત્યારે મારી કમાણીનો પાંચ ટકા હિસ્સો હું પરમાર્થના કામમાં વાપરીશ.. તમને આપીશ'

દિપકની આ ભાવનાને પ્રણામ કરવા ઘટે.

અમારી હોસ્ટેલમાં વિચરતી જાતિના વંચિત પરિવારોના 400 ઉપરાંત બાળકો ભણે. 

આ બાળકોના ભણતરમાં તમે મદદરૃપ થઈ શકો. 

આવનારા સમયમાં અમે ગાંધીનગરના પાનસરમાં 1000 બાળકો ભણી શકે તેવું વલ્લભ વિદ્યા વિહાર ઉભુ કરી રહ્યા છીએ.. આ બાંધકામમાં પણ આપ સૌને મદદરૃપ થવા વિનંતી.. 

વધુ વિગત માટે 9099936013 પર સંપર્ક કરવા વિનંતી. 

#MittalPatel #vssm

We have a line of VSSM’s second-generation shaping to take up their role as change-makers...

Mittal Patel with Vishal

 

“You are like a mother to me!”

Vishal tells me through an audio-video clip he made and sent to me on my birthday. ‘There isn’t anyone like my mother,’ were the words of his composition. I was overwhelmed and grateful for the joy God had bestowed upon me.

Vishal is a native of a small village located on the Gujarat-Rajasthan border. The family had constantly reeled under poverty, and the responsibility of raising four children had fallen on his father after his mother passed away when Vishal was a tiny child. As a result, the father struggled to meet the demands of raising them all.

Vishal was in 5th grade when he had arrived at our hostel to study.

“Didi, in the beginning, I never liked staying at the hostel. But, food was the reason I continued staying here. To have a breakfast that included milk and two square meals was a dream come true. Back home, we could afford tea on some days; I don’t remember eating lunch; we ate only one meal, which was dinner. We are raised in deficiency and have endured hunger for as long as we can remember. I never had to worry about food at the hostel, yet I did not like it here.”

Gradually, Vishal began bonding with VSSM’s team. He understood the value of education and became focused on learning. “You, Dimpledidi, Vanitadidi, Bijolbhai, Pravinbhai, Jaybhai, Vijaybhai, everyone emphasises education and maintains that life is nothing without a good education. You all have made us leave our worries to you and focus on our studies. I wanted to fly, and you were the wind under my wings. You had also encouraged my brother to do the same..”

Currently, Vishal studies in 12th grade. He loves photography and filmmaking, but because that profession doesn’t bring steady income, Vishal wants to complete the nurse practitioner course. Nonetheless, we have counselled him that photographers and film-makers earn good money these days, so there is no harm in choosing it as a profession.

“Didi, can you let me shadow you, I will learn photography and videography in the process.” I was delighted to hear this. We have a line of VSSM’s second-generation shaping to take up their role as change-makers. Our Dimpleben takes utmost care in raising the children at our hostels as responsible and well-rounded individuals. And the entire education team of VSSM, including Vanita, Bijol, Pravin, match her enthusiasm. VSSM is indeed lucky to have such dedicated team members. We are also grateful for the support we receive from our well-wishing donors, who fuel our efforts to educate children from some of the most marginalised sections of our society.

'તમે મારી મા જેવા..' 

એવું કહેનાર અમારી હોસ્ટેલમાં ભણતા વિશાલે મારા જન્મદિવસે સરસ વિડીયો એડીટ કરીને મને મોકલ્યો જેના શબ્દો હતા, મેરી મા કે બરાબર કોઈ નહીં... જે સાંભળીને ધન્યતા અનુભવાય.. ને ભગવાનને એણે આપેલા આ સુખ માટે બસ આભાર જ કહેવાય. 

વિશાલનો જન્મ ગુજરાત રાજસ્થાનના બોર્ડર પરના કોઈ ગામમાં થયો. પણ એ સમજણો થાય મા ને ઓળખતો થાય એ પહેલાં જ એની મા આ દુનિયા છોડી ગઈ. છાપરાંમાં રહેતા આ પરિવારનો પીછો દરિદ્રતાએ ક્યારેય છોડ્યો નહોતો ત્યાં વિશાલના પિતાના માથે ચાર બાળકોની જવાબદારી આવી પડી. જેમ તેમ એ બાળકોને મોટા કરવા કોશીશ કરે. 

વિશાલ અમારી હોસ્ટેલમાં પાંચમાં ધોરણમાં હતો ત્યારે ભણવા આવ્યો. એ કહે, 'દીદી હોસ્ટેલમાં શરૃઆતમાં બીલકુલ જ ન ગમે. પણ અહીંયા સૌથી સારુ હતું સવારે દૂધ અને નાસ્તો, બપોર અને સાંજનું જમવાનું મળતું તે. બાકી ઘરે તો સવારે ચા ક્યારેક ક્યારેક મળે બપોરો કર્યાનું તો યાદેય નથી. હા સાંજે એક ટંક જમવાનું બનતું. અભાવ ને ભૂખ સતત વેઠેલી. ત્યારે હોસ્ટેલમાં એ બધી શાંતિ હતી.છતાં ફાવતુ નહોતું'

પણ ધીમે ધીમે વિશાલ અમારા બાલદોસ્તોનો હેવાયો થયો. શિક્ષણના મહત્વને સમજ્યો ને પછી તો શું ચોટી બાંધી બેસી ગયો ભણવા. એ કહે, 'તમે ડીમ્પલદીદી, વનીતાદીદી, બીજોલભાઈ, પ્રવિણભાઈ, જયભાઈ વિજાયભાઈ બધા એક જ વાત કરો, ભણો ભણ્યા વગર જીવન નથી.. અને બીજી બધી ચિંતા મારા માથે છોડી દો. બસ પછી તો શું દોડવું તો ને ઢાળ મળ્યો. મારા મોટાભાઈએ પણ મને પ્રોત્સાહીત કર્યો' 

હાલ વિશાલ અમારી હોસ્ટેલમાં ધો.12માં ભણે. એને ફોટોગ્રાફી, વિડીયોગ્રાફી ખુબ ગમે. પણ એમાં ઝાઝા પૈસા ન મળે તો એટલે નર્સીગનો કોર્સ કરીશ એવું એ કહે. . જો કે અમે કહ્યું, ફોટોગ્રાફી, વિડીયો ગ્રાફીમાંય ઘણા પૈસા મળે.. એટલે એ ફીલ્ડમાં આગળ વધવામાં વાંધો નથી..

ત્યારે વિશાલે કહ્યું, 'દીદી મને તમારી સાથે રાખો ને? વિડીયોગ્રાફી ને ફોટોગ્રાફી મને શીખવાડો હું આપણું કામ કરીશ...' 

એની આ વાત સાંભળીને રાજી જ થવાયું.. અમારી બીજી પેઢી તૈયાર થઈ રહી છે જે vssm ને આગળ સંભાળવાની છે..

અમારી હોસ્ટેલમાં ભણતા આ બધા બાળકોને કેળવવાનું એમનું ધ્યાન રાખવાનું અમારા ડીમ્પલબેન ખુબ ચીવટથી કરે ને એમને સાથ આપે વનીતા, બીજોલ, પ્રવિણ ટૂંકમાં આખી ટીમ... આવી સરસ ટીમ મળ્યાનો આનંદ છે..

વળી આ કાર્યો કરી શકાયે છીએ સંસ્થા સાથે સંકળાયેલા સ્વજનોની મદદના   લીધે.. તમારી સતત મળતી મદદ માટે આભારી છું. 

#MittalPatel #vssm #careerdevelopment #careforothers #education #changinglives #makesomeonesmile #smilemore #educationforall